Yesterday, Sunday 27 September 2020 afternoon Sydney time, we were devastated to receive the disturbing news from our beloved Artsakh. Since seven in the morning, Artsakh time, Azeris with their allies and hired mercenaries launched an aggressive military attack and declared war against Artsakh, creating panic and fear in the Armenian civilian population. There were several air strikes on the border and also in the capital Stepanakert.
This attack, which was not unexpected, resulted in many casualties, including Armenian soldiers and innocent civilians young and old. As a result, the Artsakh president, Mr. Arayik Harutyunyan, announced martial law and gave his orders to fully mobilise the army and in a speech given soon after the Azeri military launch, called all men, age 18 and up, to be recruited in preparation, if this turns to a full scale war. In his evening media press conference, the President made clear that Artsakh is not in war against Azerbaijan only, but also with their ally and partner Turkey.
The Armenian Missionary Association of Australia joins the Australian Armenian organisations with the Armenian National Committee of Australia and the entire Armenian nation and the civilized world and in the strongest terms, condemns this aggression. Also, calls the Australian Government, Federal and State, to condemn this violent attack, which resulted and will still result in the loss of civilians. We are sure that the Friends of Artsakh, which include Australian politicians, religious and community leaders, as well as many public figures, will join in condemning this aggression.
The Armenian Missionary Association of America Executive Director, Mr. Zaven Khanjian, has already announced that the Armenian Missionary Association, places its facilities in the Artsakh Republic under the disposal of the civilian authorities to shelter women, children and the elderly to keep them safe during the violent attacks.
The Armenian Missionary Association of Australia calls on all peace-loving people and nations to join in prayer, seeking God’s protection for the people. Please join us in prayer for the people of Artsakh and all those brave young men, who are defending their land, the land of their ancestors.
To you, our dear friend and President, Mr. Arayik Harutyunyan, we say: “Be strong, and courageous, because we are sure that you will lead the people of Artsakh and the brave men, to protect the land that God has given to our forefathers. Be strong and courageous, because we all are with you in these very difficult and critical times. God is with you and we all are in this with you, even if we are miles away from our beloved motherland Artsakh and Armenia”.
Artsakh is our stronghold. Artsakh is and always will be in our hearts with its beauty and inspiration.
In prayer and reassurance.
Rev. Dr. Krikor Youmshajekian
President and CEO
Armenian Missionary Association of Australia
All posts by amaaadmin
A Man of Vision and Dedication
Today, September 25, marks the 20th anniversary of the passing of Rev. Dr. Movses Janbazian. It seems like yesterday when I got the terrible call from my brother Rev. Dikran, who tearfully told the sad news. Twenty years ago, Sydney was in a celebratory mood, hosting the 2000 Summer Olympics.
Receiving the shocking news, I made travel arrangements to attend my brother-in-law’s funeral. I remember during the long flight from Sydney to New York, I was in deep sorrow, thinking of the great loss we had, not only a family member, but a servant of God, who was serving within the circles of the Armenian Evangelical Churches and the Armenian community all over the world. His life was cut short at the age of 55, but he had so many triumphs and achievements during his decades of dedicated service. Now, 20 years after his passing, I still believe if he had more time on this earth, he would have flourished and realised so many more dreams. We asked then, and we still ask now: “Why?” Only God knows!
Movses left this world, leaving behind his wife and children, Janbazian and Youmoushakian families, as well as the wider Evangelical family in pain and sorrow. He left us, but he continues to live through his family, friends, the community and the motherland of Armenian and Artsakh that he loved so much.
This great man, who was born in Anjar, Lebanon on July 26, 1945, received his early education at the Armenian Evangelical High School of Anjar, a B.A. degree from Haigazian University, a Master of Christian Education degree from the Near East School of Theology, served Armenian Evangelical churches in Lebanon on many levels and was sent as a missionary-minister to the Armenian Evangelical Central Church of São Paulo, Brazil. In 1980, he was called by the Armenian Missionary Association of America (AMAA) to serve as the first Field Director of the Association. In that capacity, he held a variety of administrative and fieldwork responsibilities. In 1987 he was appointed as the Executive Director and the Chief Executive Officer of the AMAA, being responsible for the oversight and guidance of the life and work of the AMAA.
Movses served within the AMAA and the Armenian Evangelical Church with great dedication as a leader for twenty years.
Paragraphs will not be enough to count and reflect on the achievements of this great man of God, who had a great heart for people and Armenian communities around the world, including the Australian Armenian Community. We, as family and the Armenian Evangelical Church of Sydney, were privileged to enjoy his visit with his wife Louisa to Sydney and Melbourne in April 1999. During those two weeks we organised special services and public gatherings and visited the leaders of the Armenian community, some political leaders and the Armenian organisations and institutions.
During that short visit, Movses encouraged us to form a District Committee of the AMAA and appoint board members. With the directives and the thoughts of this visionary man, we planned to launch and commence our missionary service in Australia, with the firm commitment to establish the Armenian Missionary Association of Australia. The plan was to have our inaugural gathering in March 2001, but unfortunately by then, the man of vision and mission was not with us anymore.
Having learned a lot from him, the Armenian Missionary Association of Australia commenced its services in March 2001. Soon we will be celebrating our 20th anniversary, sadly without the visionary who was behind it as the encourager, motivator and moving force. We still miss him after twenty years and we will continue to miss him.
During the AMAA’s 100th Anniversary Celebrations here in Sydney in March 2018 under the auspices of the Mr. Arayik Harutyunyan, then the Chief Minister of the Republic of Artsakh and now the President, also with our current and dedicated AMAA Executive Director Mr. Zaven Khanjian and AMAA President Dr. Nazareth Darakjian, representatives from eight different countries and many distinguished guests, we paid a special tribute to Movses, as the man who was behind the great idea of establishing the Armenian Missionary Association of Australia. Since then, with God’s help and blessing, we believe we have achieved a lot with a small group of dedicated people, who served as board members during the last 20 years. Today we are where we are, because of some dedicated people and many faithful supporters. But we owe so much to him, the man himself, the Man of Vision and Dedication. Without his support and guidance, twenty years ago, we wouldn’t be here with the great success that we have achieved by Gods’ grace.
During the 100th Anniversary Celebration in Sydney, we received a special pontifical tribute, a “Gontag” from His Holiness Aram I, Catholicos of the Sea of Cilicia, which was presented to his wife Louisa and son Vahak. You can read it in the image.
After twenty years, the memory of this great man is still with us and will be for many years to come. We owe him so much. We are rest assured that he fought the good fight, finished the race (though soon), kept the faith and deserved the award of the crown of righteousness (2 Timothy 4:7).
Dear Movses, you have committed your life for Christ, done your share and your legacy will remain with us all. You are the man of Vision and Dedication, yet one of the humblest and most loving people. You could easily have looked for praise, applause and ovation, but you always preferred the simple and modest life. You were old with the old and young with the young. You lived your life following the steps of the Great Man, Christ, Himself. You will be with us always as our brother, friend, co-worker, one of the greatest in the history of 175 years of the Armenian Evangelical Church, but also a dedicated leader with an exemplary life.
Rest in peace my brother.
Rev. Dr. Krikor Youmshajekian
AMA-AUS President/CEO
September 25, 2020
Prayer for Lebanon
One Month After the Explosion of August 4, 2020
On Tuesday, August 4, 2020 at 6:10 pm a powerful explosion in the port area of Beirut shook the beautiful city. This unprecedented explosion left behind hundreds of dead, thousands injured and over 300,000 people homeless in just a matter of seconds. Many lost loved ones, family members, friends and colleagues. The blast was so powerful that it was felt miles away, leaving behind destruction, devastation and debris.
Lebanon has suffered multiple waves of conflict and disaster in the past. 15 years of civil war and 30 years of political, social and economic turmoil has been compounded by the strain on resources caused by the Syrian war and an influx of refugees. Tuesday’s explosion came at a time when the country is already gripped by an economic crisis and reeling from the impacts of COVID-19. This massive explosion not only shattered buildings, property and hundreds of lives, but took away the hopes of the people, who were struggling to survive and looking for answers for the prevailing crisis. For some, this massive explosion was the final blow.
Today, after a month has passed, the international community responded with generosity and compassion, as many countries, nations, governments, organisations and individuals around the world are offering their help and support. Countless calls for aid and assistance have been given to help the people of Lebanon. Needless to say, that already some aid has arrived, but the pain of the suffering people is still there, who need our care, love and compassion. Our obligation and task is to unite with people around the world, to hold in our hearts and in our prayers the people of Beirut, Lebanon.
Let us pray to the God of compassion who is the strength of those who suffer and comforts those who grieve for the people of Lebanon.
Let us embrace those who have lost loved ones and are grieving in pain and agony.
Let us pray to God to fill us with compassion, so that we reach out with love to those who are broken hearted and anxious.
Let us pray to the God of love and refuge as we hold the people of Beirut in our hearts:
Loving and gracious God, we pray that Your Spirit of healing and protection be with the suffering people of Beirut and Lebanon at this time as we remember the catastrophe after a month.
May the good news of peace, healing and loving care be with all, especially with those who are suffering as a result of the disaster.
In Your mercy, we pray, bring comfort to those who are still in pain and are in tremendous trauma.
We pray for those who are healing and for those who are homeless and are looking for shelter.
We pray for those who are hungry and looking for sustenance to survive.
We pray for those who are working hard to find the means to rebuild their shattered lives as well as the destroyed buildings.
We pray for the thousands of the volunteers, who offered their services to anyone in need in the days immediately after.
We pray for those who organised and followed up with the cleaning and were there for those who needed their personal touch.
We pray for the medical staff, who did their best to care for the injured.
We pray for all the churches, organisations and institutions, who mobilised to extend a helping hand to reach out in love and care.
We pray for the worldwide efforts for lifting up the spirit of the people of Lebanon.
We pray Lord, please give hope to the hopeless, shelter to those who are homeless, give food and nutrition to those who lack it, give patience to those who have lost everything.
Loving and generous God, You promise that You will never forsake Your people. Be with all who feel shrouded in darkness, fear and anxiety: all who are anxious about what the future holds, whose pain brings them close to despair. May Your light shine in the dark places.
Generous God, You bring hope and new life. Be with the people of Lebanon. May Your hope fill their hearts and give them rest.
Our loving, merciful and compassionate God, we pray all these in the name of our Lord and Saviour Jesus Christ, who is our only hope and refuge.
To whom is the glory now and forever. Amen!
Rev. Dr. Krikor Youmshajekian
President and CEO, Armenian Missionary Association of Australia
Minister, St. Andrew’s Uniting Church Longueville
Treasurer, Middle East National Conference UCA
DONATE TODAY!
You can choose one of or several options to send your donation
Mail check to: AMA-Australia 12A Castle Crescent Belrose NSW 2085 memo: Lebanon Urgent Relief
Make an online donation with a note “Lebanon Emergency Appeal
Direct deposit: AMA-Australia bank account with your name as reference
Bank: Commonwealth Bank Account Name, Armenian Missionary Association of Australia
BSB Number: 062272 – Acc. Number: 1009 3977
On the Occasion of the 174th Anniversary of the Armenian Evangelical Church – Church Anniversary Reflections
By Rev. Dr. Krikor Youmshajekian, AMA-Australia President/CEO
July 1 marks the 174th anniversary of the Armenian Evangelical Church. This year, because of the COVID-19 pandemic, the celebrations will be limited and it will be only organised by local churches around the world, whether virtual or small gatherings due to social distancing. Unfortunately, there will be no worldwide celebrations, where evangelical lay and clergy leaders, with many members of the evangelical community from around the world come together in one place for worship and praise.
Est. July 1, 1846
However, regardless of the situation, Armenian Evangelicals around the world should be reminded that 174 years ago a group of dedicated believers came together in Istanbul, Turkey to lay down the foundations of the vibrant Church of the current times. With the dedication of committed members, the Armenian Evangelical Church has embarked and continue to be a missional church, emphasising the importance of the community being engaged in mission and treasuring the Protestant notion of “the priesthood of all believers.” The Armenian Evangelical Church also insists on the active participation of the whole church in ecclesiastical affairs and religious life. As a consequence, neither in worship nor in Christian service in the community is the individual believer reduced to the status of an observer. Rather, the individual assumes a central, leading role in the religious life of the church, achieving personal fulfilment as an active participant.
The Armenian Evangelical Church understands the mission of the church as fundamental and believes that the ministry is the work of the entire church. God’s call is to all people. The mission of the church belongs to the whole people (laos) of God. Moreover, the task of witness is that of the whole community of God’s people. In the church, there are many different gifts and many different stages of maturity, but the work to which the church is called requires the witness of every member in the place where he/she lives and works, engaging in “total ministry.” This is a vision of the ministry of the whole people of God (the church) in which ministries of all members integrate with one another and in which leadership is a function of the whole body. From the human point of view, the power and effectiveness of the church lies in the dedication, leadership, and involvement of its people. There is one ministry in Jesus Christ, and all the members, lay and ordained, participate in it according to the gifts given to them. This represents the body, the church, as a ministering community.
The Armenian Evangelical Church became a mission-minded church, valuing evangelism highly and regarded evangelists as having a special calling within the life of the church. It is a fact, that the church did not always succeed to be the “mission church,” but it is also an unquestionable fact that it tried to impress upon its members that the divine calling of every believer is to serve God through daily work, be it secular or ecclesiastical. The Armenian Evangelical Church held the view that, as a community of believers, it had an obligation to work in its respective communities for the creation of a caring and loving society.
Hence, the Armenian Evangelical Church since its establishment in 1846 has been a missionary church and as a result, founded the Armenian Missionary Association of America (AMAA) in Worcester, Massachusetts (USA) in 1918. Since then, the AMAA with its District Bodies in Canada and Australia, along with the different Evangelical Unions, has worked hard and served as the missionary arm of the church, spreading the Good News and extending a helping hand to our brothers and sisters around the world and in particular, in Armenia, Artsakh, Lebanon and Syria.
What the Armenian Evangelical Church and the AMAA have achieved during the years, is the result of faith, commitment and the hard work of dedicated faithful servants of God. Today, we salute them all and pay our respect to the Armenian Evangelical Church, and we believe that the church will maintain its mission and strive for excellence in its outreach, obeying the great command of the Lord Jesus Christ, to go and proclaim the gospel.
The legacy of the early reformers for us today and the upcoming generations of Armenian Evangelicals, is to be proud of our Armenian heritage, because we can build upon past values and learn from them. It is this heritage that binds Armenians together, because the deep roots of their Armenian heritage have withstood dislocation, persecution and oppression.
Congratulations to the Armenian Evangelical Church. Congratulations to its dedicated leaders, missionaries and supporters of the mission. God bless!
Featured Image: The First Armenian Evangelical Church Council July 1, 1846
The Armenian Missionary Association of Australia Fundraising Surpasses $2,000,000
The Armenian Missionary Association of Australia, run by all volunteers, has reached an important milestone through its fundraising efforts. Since its inception, the AMA-Australia, have raised over $2,000,000. Securing two Endowment Funds for education, the Anthony Rozanski ($500,000) and the Barkev Ishkhanian Fund ($50,000). The income from the funds is used to support students in Lebanon.
With the efforts of the founding board members and consequently with the members who have served over three year terms, with the leadership of its President and CEO, the annual turnover in 2001 financial year of $12,000, by God’s grace surpassed $2,000,000 in June 2020.
The Armenian Missionary Association of Australia (AMA-Australia) a registered Incorporation in Australia and acting as a charity, pursues the same aims as the Armenian Missionary Association of America (AMA America), which is to extend a helping hand to our Armenian brothers and sisters in Armenia, Artsakh and the Middle East, struggling and facing a hard time to make ends meet.
In 2021 we will celebrate the 20th Anniversary of AMA-Australia.
Since the launch in 2001 the AMA-Australia has embarked on journey of mission and adopted many projects and organised fundraisers to support the needy. The programs have included social and cultural initiatives. The main projects of the Association since its formation are the Child Scholarship Program to needy children in Armenia, Education Sponsorship Program for needy students in Lebanon and Syria, Relief aid to Armenia and in the last few years especially for Syria. We also have a sponsorship program for children in Armenia and students in Lebanon and distribution of Christian literature, such as 400 copies of Our Daily bread and the AMAA Newsletter, in Australia and New Zealand.
AMA-Australia does not have paid staff, buildings, offices or even a business phone. All the work is done via emails and correspondence. The AMA-Australia Website and Facebook are active. You can follow our programs, activities and news by visiting our website and following us on Facebook.
We need your help!
Our aim is to let as many people know the works of this organisation, and help fundraising efforts to fuel projects in 2020 & 2021, ESPECIALLY in these tough times for our Armenian brothers and sisters in Armenia, Artsakh and the Middle East.
Without your donations and support we would not have been able to raise the much-needed funds to pursue our goals for the glory of God.
Please continue to support us, if you have already done so, or join your hands and help us to do better in the coming years.
Support the COVID-19 Response Fund
The Church in Mission
But you will receive power when the Holy Spirit has come upon you; and you will be my witnesses in Jerusalem, in all Judea and Samaria, and to the ends of the world. Acts 1:8
By Rev. Dr. Krikor Youmshajekian, President/CEO AMA-Australia
If we want to be missional churches and organizations with a clear vision, we should be continually considering the vitally important questions: “Why are we here?” and “What is our mission?” Sometimes churches misunderstand their task and instead of engaging in a vital mission, they change to a survival mode.
The Commission on Mission of the National Council of Churches in Australia has adopted the following statement about the nature of the mission in 1997:
Mission is the creating, reconciling and transforming action of God, flowing from the community of love found in the Trinity, made known to all humanity in the person of Jesus, and entrusted to the faithful action and witness of the people of God.
This statement expresses the conviction that Mission is the mission of God – the missio Dei. It is God’s mission which defines the church and not that the church generates mission. In other words, we should not say: “The church has a mission”, but rather “The mission has a church.” The church’s existence is deeply rooted in the mission of God and the church is the primary agent of the mission of God, which flows from the Trinitarian God to the people of God, which originates in the relatedness of the communal Godhead and reaches out to create and restore relationships with and within all creations.
The New Testament concept of community “koinonia” defines the Christian Church as all those who have Christ and His mission in common. The idea “spreading the Good News” is fundamental to the whole range of Christian traditions. God’s call is to all people (laos) of God and is called to be a Christ-like, making her highest priority to bring people to a vital relationship with Christ. The distinctive characteristics, calling and mission are the Proclamation of the Good News, Worship, Fellowship, Witness and Service.
Jesus empowered His followers, to preach, teach, heal and form a new community, an apostolate to go out and serve those who are in need, striving to treat people on equal basis, seeking to give a voice to the poor and the outcast. The task of the local congregation is to help ordinary people become engaged in that mystery, live that faith in the world, and be engaged in the mission.
The book of Acts is the story of those women and men, who took seriously the command of the Lord and begun to spread the Good News of His Resurrection. It presents the birth and the expansion of the church of Jesus Christ. But what was the essential reason for the success of the mission of the church? It is important to know how it was possible to bring the Good News of the Gospel to many people. How the church registered growth in its membership?
First. They prayed. In Luke we often read the following words; “They prayed” and “When they were praying.” It is clear that the first church was a praying church. They prayed for their needs and for the needs of others; they prayed for their leaders, the poor, the needy, and the sick and for their enemies. They always prayed and everywhere; alone and in small and large groups. Prayed persistently and tirelessly for their leaders, the weak and the needy, and for their own strength.
Second. Prayer brought unity and harmony. All the believers were gathered in one place. They prayed collectively. It is not possible to believe and not pray collectively and in unity. The unity of the church should not be based on the preacher, the elders, the programs or the buildings. They come and go. If the church believes, prays, teaches and preaches that Jesus is the Christ, it will certainly succeed in its mission.
Third. Unity gives result. Luke writes: “Day by day the Lord added to their number those who were saved” (Acts 2:47). It will be easy to say that their numbers were multiplied because of Peter’s sermon. If this is our conviction, then God could be so far from us. We can have very good programs, big groups, excellent facilities, volunteers and organizers; which are essential and important. But they are not what we need. We need prayer and unity. The church prayed, grew and prospered.
The praying church unites, grows and fills with the fear of God. This is the secret of the triumph of the church. Let us be a vital church with a clear vision for mission and ministry. Only then, we will be a Church in Mission or the Church of the Mission.
(Published in Jan-Feb-March 2020 issue of AMAA News)
AMA-Australia Pres./CEO, Rev. Dr. Krikor Youmshajekian’s Message on Ascension Sunday
Համբարձում
Համբարձման դէպքին մասին շատ քիչ գիտենք ու շատ քիչ արձանագրուած է աւետարաններուն մէջ։
Ըստ Մատթէոսի, Տէր Յիսուս՝ իր աշակերտերուն վերջին անգամ ըլլալով կ՚երեւի Գալիլիա լերան վրա։ Յովհաննէս՝ բնա՜ւ չի յիշեր այդ դէպքին մասին։ Ղուկաս կ՚ըսէ. «Երբ զանոնք կ՚օրհնէր զատուեցաւ անոնցմէ եւ վեր կ՚ելլեր երկինք» (24. 51)։ Իսկ Մարկոս՝ կարճ վկայութիւն մը կ՚ընէ իր երթին մասին ըսելով. «Անոնց հետ խօսելէն ետք երկինք համբարձաւ ու Աստուծոյ աջ կողմը նստաւ» (16. 19)։ Ան, երկինքէն՝ Աստուծմէ եկաւ փրկութեան առաքելութիւնով եւ նոր ձգեց աշխարհը ու Հօրը քով գնաց։
Երկինքէ՛ն եկաւ, երկի՛նք գնաց. Հօրմէ՛ն եկաւ եւ Հօրը քով գնաց։ Անշուշտ, ալ հոս չէր կրնար մնալ։ Պէտք ալ չ՚ունէր մնալու։ Պէտք էր երթար հո՛ն՝ ուրկէ եկած էր։ Եւ գնա՛ց։ Ու լ՛աւ ըրաւ որ երկինք գնաց։ Թէ ինչո՞ւ երկինք համբարձաւ։ Շատ պարզ է։Հապա ո՞ւր պիտի մնար հո՜ս աշխարհի վրայ, որո՞ւ քով, որո՞ւ տունը, ո՞վ պիտի ընդունէր զԻնք։ Աւելի լաւ չէ՞ որ ամէն մարդ իր տունը երթայ ու հոն մնայ։ Տէր Յիսուս ալ Իր հօրը տունը գնաց՝ երկինք։ Շատ լա՜ւ ըրաւ, հակառակ պարագային, հաւանաբար, Աստուած իմ, փողոցը պիտի մնար։ Չէ՛, լաւ ըրաւ որ Իր հօրը տունը գնաց «եւ անոր աջ կողմը նստաւ» (Մարկոս 16. 19)։
Գործք Առաքելոց գիրքին առաջին գլուխին մէջ կը կարդանք թէ Տէր Յիսուս հրաժեշտ կու տայ իր աշակերտերուն՝ երեք տարիներ միասին անցընելէ ու անոնց կեանքը ամբողջութեամբ յեղաշրջելէ ու փոխելէ ետք։ Անոնք բնաւ նոյն մարդերը չմնացին. Եղա՜ն Իր քաջ վկաները ու աշխատեցան տարածել Աւետարանին բարի լուրը։ Անոնց առօրեայ զբաղումը՝ ալ ձկնորսութիւն չէ՛ր, ո՛չ ալ ժողովուրդին կողմէ ատուած մաքսաւորի պաշտօնը՝ Մատէթոսի նման։ Ո՛չ ալ քաղաքական նպատակներ հետապնդող մը, նախնացայոյզ Յուդայի նման։ Ու վերջապէս, ո՛չ ալ Յուդայի նման զԻնք մատնող մը։ Անոնց կեանքին ուղութիւնը փոխուեցաւ ու անոնք սկսան իրենց առաքելութիւնը, Տէր Յիսուսի պատուէրին հնազանդելով։:
Տէր Յիսուսի յարութենէն ետք անոնք ունեցան իրենց վերջին 40 օրերը Իր հետ՝ ու ալ ժամանակն էր հրաժեշտ տալու։ Ան կը յորդորէ զանոնք՝ տալով մեծ առաքելութիւնը, որ շարունակեն իր սկսած գործը, երթալով մինչեւ երկրի ծայրերը։ Իր գործը դասաւորեց, ձգեց զանոնք ու վերադարձաւ ուրկէ որ եկած էր։ Հետեւաբար, Տէր Յիսուս երկինք համբարնալով Իր ետին կը ձգէ կարգ մը կարեւոր բաներ ու մարտահրաւէրներ։ Խաչին վրայ ան ըսաւ. «Ամէն բան կատարուեցաւ» (Յովհ. 19. 30). Այսինքն՝ մեղքերու թողութիւն եղաւ եր փրկութիւնը կատարուեցաւ։
Սակայն տակաւին շատ բան կար ըլլալիք։
Մինչ՝ այսօր կը նայինք համբարձման այս կարեւոր դէպքին, վեր պիտի առնենք երեք հիմնական կէտեր։
- Ի՞նչ է Համբարձումը եւ ի՞նչն էր յատկանշականը այդ դէպքին մէջ։
- Ինչո՞ւ Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ
- Հիմա՛ ի՞նչ
1. Ի՞նչ է Համբարձումը եւ ի՞նչն է յատկանշականը այդ դէպքին մէջ.
Տէր Յիսուս իր պարտականութիւնը լի ու լի կատարելէ ետք, երկինք գնաց մեծ փառքով։ Միշտ ալ Անոր փառքը շողշողուն ու աչք կուրցնող լոյսերով կը տեսնուի։ Լոյս մը՝ որու կարելի չէ նայիլ մարդկային աչքերով. որովհետեւ՝ որոշ տեսակի ամպեր կան, որոնք կը ծածկեն աշակերտներուն եւ մեր աչքերը։ Սակայն ի՞նչ տեսակի ամպի կամ ամպերու մասին է խօսքը։
ա. Կասկածի եւ շփոթութեան ամպ
Աշակերտները տարբեր առիթներով հարցուցին Տէր Յիսուսի՝ գալիք Թագաւորութեան ժամանակին ու ձեւին մասին։ Նոյնիսկ Յովհաննէս Մկրտիչ՝ շփոթի ու կասկածի մէջ ըլլալով, աշակերտ ղրկեց Յիսուսի, հարց տալով թէ ի՞նք էր Մեսիան թէ ուրիշին սպասեն։ Պետրոս շփոթած ու շուարած, մոռնալով Յիսուսի նախագուշակութիւնը, երեք անգամ ուրացաւ զԻնք։ Պարճա՞ռը։ Պա՛րզ է։ Անոնց աչքերը կասկածի ու շփոթութեան ամպերով ծածկուած էին։ Մենք ալ ունինք թանձր ամպեր մեր աչքերուն, որոնց պատճառով չե՛նք տեսեր Յիսուսը, որպէս Տէր ու Փրկիչ։ Մինչեւ որ այդ ամպերը փարատին, մեզի համար անկարելի պիտի ըլլայ տեսնել Քրիստոսը։
բ. Տգիտութեան ամպ
Հակառակ այն իրողութեան՝ որ Ան քանի մը առիթներով աշակերտներուն ծառայութեան կոչ ըրաւ ու ղրկեց առաքելութեան, անոնք շատ անգամ անկարող եղան իրենց տրուած գործը կատարելու։ Փորձեցին, բայց չյաջողեցան։ Յիսուս Իր վերջին պատուէրները կու տայ աշակերտներուն, սակայն անոնք խորասուզուած իրենց մտահոգութիւններուն եւ զանազան հաշիւներուն մէջ, կարող չեղան տեսնելու Անոր փառքը։ Այս տգիտութեան ամպն ալ ծածկած էր անոնց աչքերը։ Մենք ալ մեր առօրեայ գործերու եւ զբաղումներուն մէջ շատ անգամ կը մոռնանք մեր նպատակը եւ մեզի տրուած կոչումն ու պարտականութիւնը։ Խնդրե՜նք Աստուծմէ, որ այս ամպն ալ փարատի։
գ. Անհաւատարմութեան ու տկար հաւատքի ամպ
Եւ վերջապէս կայ անհաւատարմութեան եւ տկար հաւատքի ամպը։ Աշակերտներուն հաւատքը տկար էր. Անոնք Սուրբ Հոգիին լեցունութեան պէտք ունէին։ Անոնց հաւատքին տկարութիւնը պատճառ կը դառնար անհաւատարմութեան։ Անոնց կը պակսէր հաւատքի աչքեր, տեսնելու Տէր Յիսուսի փառքն ու մեծութիւնը։ Մեր տկար հաւատքին պատճառով, մենք ալ կրնանք հաւատարմութեան պակասը ունենալ։ Ուստի՝ աղօթենք որ Տէրը մեր տկար հաւատքը զօրացնէ եւ այս ամպն ալ փարատի։
Թանձր ու սեւ ամպեր արգելք կ՚ըլլան մեր տեսողութեան։ Սակայն հաւատքի աչքերով եւ Սուրբ Հոգիին լեցութիւնով՝ կարելի է «տեսնել Աստուծոյ փառքը ու Յիսուսը, որ Հօրը աջ կողմը նստած է» (Գործք 7. 54-55)։
2. Ինչո՞ւ Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ
Տէր Յիսուս երկինք չհամբարձաւ միա՛յն յայտնելու թէ մեր աչքերը տարբեր տեսակի ամպերով ծածկուած են ու յստակ ընելու թէ անոնք վերցուելու են, որպէսզի յստակ տեսնենք մեր առջեւ բացուած ճամբան։ Այլ՝ Ան երկինք համբարձաւ քանի որ բաներ ուներ ընելու՝ մեզի համար։
ա. Ճամբայ բանալու
Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ ճամբայ բանալու համար։ Կը կարդանք Եբրայեցիներուն ուղղուած նամակին մէջ. «Ան նոր ու կենդանի ճամբայ մը բացաւ մեզի վարագոյրին մէջէն, որ է իր մարմինը» (10. 20)։ Մեզ Աստուծոյ մօտեցնելու համար միջոց մը պէտք էր եւ մեր Տէրը այդ միջոցը՝ ճամբան բացաւ։ Նաեւ ըսենք թէ այս ճամբան պարզ ու սովորական ճամբայ մը չէ՛, այլ ճամբայ մըն է, որ դէպի Կենաց Ծառը կը տանի։ Յաւիտենական կեանքի լոյս մը եւ յոյս մը, որ միայն կարելի կ՚ըլլայ Անոր կեանքով, մահով, յարութիւնով եւ համբարձումով։
բ. Տեղ պատրաստելու
Տէր Յիսուս չբաւականացաւ միայն ճամբայ մը բանալով եւ միջոց մը տալով մեզի։ Ան համբարձաւ երկինք, մեզի ու բոլոր հաւատացեալներուն տեղ պատրաստելու համար։ Յովհաննու Աւետարանին մէջ կը կարդանք. «Հիմա կ՚երթամ, որ ձեզի տեղ պատրաստեմ» (14. 2)։ Տեղ մը՝ ուր կրնանք հանգիստ ընել այս աշխարհի տաժանքներէն եւ դժուարութիւններէն։ Տեղ մը՝ ուր անօթութիւն եւ ծարաւ պիտի չըլլայ, արցունքները պիտի սրբուին ու կենդանի ջուրի աղբիւրներ պիտի ըլլան։
գ. Բարեխօսելու
Աստուծոյ Խօսքին համաձայն մեղաւորը մահուան արժանի է։ Սակայն այս օրէնքը շնորհքի կը փոխուի Տէր Յիսուս Քրիստոսի մահով եւ յարութիւնով։ Մահուան դապապարտուածը յաւիտենապէս ապրելու եւ երկինքի բարիքները վայելելու համար՝ միջնորդի եւ բարեխօսի պէտք ունի։ Այդ բարեխօսը՝ Տէր Յիսուս է։ Ան Աստուծոյ աջ կողմը նստած, այդ գործը կ՚ընէ մեզի համար։
դ. Սուրբ Հոգին ղրկելու
Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ նաեւ տալու համար Սուրբ Հոգին՝ Մխիթարիչը, Օգնականը։ Ան գիտէր թէ Իր աշակերտները կարող պիտի չըլլային իրենց ուժերովը տրուած առաքելութիւնը կատարել։ Անոնք յարատեւ օգնութեան պէտք պիտի ունենային եւ Տէր Յիսուս մարդեղացած Աստուածը, նոյնիսկ եթէ երկար ժամանակ իրենց հետ մնար, պիտի չկարենար ամէն տեղ անոնց հետ ըլլալ։ Ուստի Ան համբարձաւ որպէսզի Հոգին, Աստուծոյ ներկայութւնը, մնայուն կերպով անոնց հետ ըլլայ։ Տէր Յիսուսի տուած խոստումը շուտով իրականացաւ, երբ տասը օրեր ետք Պէնտէկոստէի օրը Հոգին իջաւ անոնց վրայ։ Ամէնքը Սուրբ Հոգիով լեցուեցան, զօրացան եւ գործի ու ծառայութեան սկսան։
Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ ճամբայ բանալու, տեղ պատրաստելու, բարեխօսելու եւ Սուրբ Հոգին ղրկելու։ Ան Իր բաժինը ըրաւ, առաքելութիւնը աւարտեց ու ամէն բան լի ու լի կատարեց։
3. Հիմա՝ ի՝նժ
Տակաւին շատ բան կայ ըլլալիք։ Կարգը մերն է, մեր պարտականութիւնն է սկսուառ գործը շարունակել։ Ուրեմն ի՜նչ կայ.
ա. Անաւարտ գործ
Փրկութեան աւետարանին տարածումի գործը պէտք է շարունակուի։ Այնքան ատեն որ կան մարդեր, որոնք տակաւին լսած չեն բարի լուրը, կը նշանակէ թէ գործը աւարտած չէ՛։ Տէր Յիսուս այս մեծ գործը ձգած է մեզի՝ եկեղեցիին։ Մեր պարտականութիւնն է հաւատարմօրէն շարունակել գործը՝ մինչեւ Ինք նորէն գայ։
բ. Անհերքելի պատգամ
Փրկութեան պատգամը կարելի չէ՛ հերքել կամ ժխտել։ Մարդը, սատանան եւ աղանդները չեն կրնար ասպարէզ կարդալ անոր դէմ։ Պարզապէս՝ Տէր Յիսուս Քրիստոսի աւետարանը անվիճելի է. Ապացոյցները յստակ ու պարզ են։ Ո՛չ մէկ բան կրնայ զայն խաբանել։
գ. Անպատում սէր
Ո՛չ ոք կրնայ հարցականի տակ դնել Քրիստոսի սէրը։ Ան Իր կեանքը տուաւ, որպէսզի մենք ապրինք։ Ան Իր երկնային տունը թողուց, աշխարհ եկաւ, խաչին վրայ իր արիւնը թափեց ու մեռաւ։ Հօրը ըսաւ. «Հայր ներէ անոնց, քանզի չեն գիտեր թէ ինչ կ՚ընեն» (Ղուկ. 23. 34)։ Ան այս բոլորը ըրաւ, որովհետեւ ունէր անպատում սէր բոլորին հանդէպ։
դ. Անսխալելի ծրագրիր
Վկան երդում կ՚ընէ ճշմարտութիւնը ըսելու համար։ Շատ անգամ մենք կը սխալինք՝ զլանալով ծրագրին համաձայն մեր վկայութիւնը ընելու։ Ծրագիրը՝ մեր վկայութիւնն է. սկսելով մեր անմիջական շրջանակէն՝ տունէն՝ աշխատանքի վայրէն՝ եկեղեցիէն ու հասնիլ մինչեւ երկրին ծայրերը։
ե. Անխախտ վկայութիւն
Մեր պատասխանատուութիւնն է վկայել երկինքէն զօրութիւն առնելէ ետք։ Մեր վկայութիւնը կրնայ Քրիստոսը փառաւորել եւ կամ Քրիստոսը ամօթով հանել։ Եթէ շուտով կը սպասենք Անոր վերադարձը, մեր անձերը մաքրելու եւ իր վկաները ըլլալու ենք։ Պօղոս կ՚ըսէ. «Վասնզի հիմա մօտ է մեզի փրկութիւնը…» (Հռովմ. 13. 11)։
զ. Անպարտելի ուժ
Աշակերտները Համբարձումէն ետք վերնատունը հաւաքուեցան եւ սպասեցին երկնային զօրութեան՝ գործի լծուելու համար։ Անոնք մարդոցմէ չվախցան, այլ քաջաբար վկայեցին եւ Աւետարանը տարածեցին։ Երբ մեր անձերը Սուրբ Հոգիին զօրութեան յանձնենք, ո՛չ մէկ բան կրնայ կասեցնել մեզ։ Նոյնիսկ դժոխքին դռները չենր կրնար մեր դէմ կենալ։
է. Անվրէպ խոստում
Անոնց խոստում տրուեցաւ։ Յիսուս նորէն պիտի գայ, այնպէս ինչպէս երկինք գնաց։ Մեզի կը մնայ միշտ պատրաստ ըլլալ։
Մինչեւ Ինք գայ՝ մենք բաժին եւ պատասխանատուութիւն ունինք Իր ետին ձգած պարտականութիւնը կատարելու։
Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ։ Ան իր բաժինը կատարեց։ Հիմա կարգը մերն է։ Մարտահրաւէր ունինք՝ մեր առջեւ դրուած։ Այո՛, մենք ալ մեր աչքերը տնկած դէպի երկինք կը նայինք այսօր։ Բայց չմոռնանք թէ Տէր Յիսուս, որ մեզմէ երկինք համբարձաւ՝ ճամբայ բանալու, տեղ պատրաստելու, բարեխօսութիւն ընելու եւ Սուրբ Հոգին ղրկելու, այսպէս պիտի գայ՝ ինչպէս տեսան Անոր երկինք երթալը։
Ուստի ժամանակն ու պատեհութիւնը մեզի տրուած է գործելու եւ յոյսով Անոր փառաւոր վերադարձին սպասելու։ Տէր Յիսուս մեզ ընտրած է, կանչած է, նաեւ վստահած է գործ մը։ Իր տուած պատոէրին համաձայն, մեզի կը մնայ հաւատարմութեամբ եւ ամբողջական նուիրումով Անոր ծառայել։
Ուստի եկեղեցիին ու մեր պարտաւորութիւնն ու պարտականութիւնն է ծառայել ու Իր քաջ վկաները ըլլալ։ Տէր Յիսուս երկինք համբարձաւ՝ երկրի վրայ Իր բաժինը լի ու լի կատարելէ ետք, շարունակելու Իր գործը՝ հոն՝ վերը, երկինքը՝ Աստուծոյ մօտ, որպէս մեր բարեխօսը, եւ նոյն ատեն մեզի առիթը ընծայելով, որ Իր ետին ձգած սուրբ գործը շարունակենք՝ վերէն մեզի տրուած երկնային զօրութեամբ՝ ու միմիայն Իր փառքին համար։
Թող մեր աչքերը ծածկող ամպերը փարատին ու մեր աչքերը բացուին, որպէսզի կարենանք տեսնել ու հաւատալ Անոր՝ որ մեր Տէրն ու Փրկիչն է։
Տէր Յիսուսի համբարձումով, պարտականութիւն մը իր աւարտին կը հասնի, սակայն նոյն ատեն՝ այդ նոյն պարտականութիւնը անաւարտ կը նկատուի եկեղեցիին համար՝ Քրիստոսի մարմինին համար։ Եթէ եկեղեցին՝ ակնկալուած Եկեղեցին է ու եթէ աշակերտները՝ իրապէս Իր աշակերտներն են, անոնք պէտք է հետեւին իրենց Տէրոջ ու Վարապետին ոտքի հետքերուն, որ յստակ պատուէր տուաւ կատարուելիք գործի մը համար։ Ու եկեղեցին այդ գործը կատարելու է, ըլլալու համար Անոր քաջ վկան։
Եկեղեցին յառաջ երթալու է՝ Տէրոջ օգնութեամբ տարածելու Աստուծոյ Խօսքը ու Սուրբ Հոգիով լեցուած քարոզելու՝ փրկութեան մասին։ Եթէ չքարոզոնք, չենք ըլլար Եկեղեցին, ո՛չ ալ Աստուծոյ կենդանի վկաները։
Վկայե՛նք, պատմե՛նք ու քարոզենք Քրիստոսի յարութեան ու Երկինք համբարնալուն մասին, ըսելով թէ Ինք է մեր միակ յոյսն ու փրկութեան միջոցը։
Սկսինք ընել այն՝ ինչ որ ընելու ենք՝ մեր Տէրոջ ու Փրկչին շնորհքով։
Վեր. Դոկտ. Գրիգոր Եումշաճըքեան
Մերձաւոր Արեւելքի Հայ Աւետարանական Եկեղեցիներու Միութեան սփռումը՝ Համբարձման Կիրակիի համար, 24 Մայիս 2020։
AMAA Executive Director Rev. Dr. Movses Janbazian’s Historical Speech at the Armenia Diaspora 1st Conference held in Yerevan, Armenia, on September 22-23, 1999
Dignitaries at the First Armenia Diaspora Conference Opening in Yerevan – September 1999. From left: the 84th Armenian Patriarch of Constantinople and All of Turkey His Beatitude Archbishop Mesrob II Mutafyan, AMAA Executive Director Rev. Dr. Movses Janbazian, His Holiness Aram I Catholicos of Holy See of Cilicia, Armenian General Vazgen Sargsyan and Armenia Parliament Speaker Karen Demirchyan.
“At the Armenia Diaspora Conference in Yerevan in September 1999, as representative of the Armenian Evangelical Community, Rev. Movses Janbazian addressed the audience. But among all the political and religious speakers, Janbazian’s was the strongest and most nationalistic.” AIM Magazine, October 2000
Your Excellencies, Presidents of the Republics of Armenia and Nagorno-Karabagh, your Holiness, and dear compatriots.
On behalf of the Armenian Evangelical World Council and the 155 Armenian Evangelical Churches of the Homeland and the Diaspora, we greet you with warmest Christian love. We also wish to express our congratulations and gratitude to those who conceived the idea of this Armenia-Diaspora Conference and worked hard to make it a reality.
The issues faced by Armenia and the Diaspora are many and serious. Therefore, this historic conference places a burden of heavy responsibilities and serious commitments on the shoulders of its organizers and participants. This is the reason why the Armenian Evangelical Church is present at this conference with the prayerful participation of the representatives of all Armenian Evangelical regional church unions in the world, namely, Rev. Yuri Avanesyan from Armenia; Rev. Megrditch Karagoezian from the Middle East; Rev. Dr. Vahan Tootikian from North America; Rev. Gilbert Léonian from Europe; Rev. René Léonian from the Eurasian region; Mr. Hampartsum Moumdjian from South America; Mr. Borros Halladjian from France; Mr. Andrew Torigian, representing the Armenian Missionary Association of America; and Rev. Movses B. Janbazian, Secretary of the Armenian Evangelical World Council.
Armenian Evangelicals have been an inseparable part of the life and history of the Armenian nation since 1846. Armenian Evangelicals have gone through all the horrors of massacres, genocide and statelessness that befell the Armenian people. At the same time, Armenian Evangelicals have been unreserved participants in all the strivings and achievements of the Armenian nation.
Currently, the Armenian Evangelical Church, under the blessings of God, continues to minister to our people in Armenia and in 20 other countries around the world through its more than 155 pulpits; 185 ordained ministers; 25 educational institutions; Haigazian University of Beirut (the only Armenian institution of higher learning outside Armenia); many social service centers; publications; youth centers; and significant endowments and foundations dedicated to charitable, educational and humanitarian purposes. Specially, through their missionary arm, the Armenian Missionary Association of America, Armenian Evangelicals render inestimable services to our people in the Diaspora, in the Homeland and in Artsakh.
L to R: Rev. Dr. René Léonian, Rev. Megrditch Karagoezian, Rev. Krikor Youmshajekian, Andrew Torigian, Rev. Dr. Movses Janbazian, Rev. Dr. Vahan Tootikian, Rev. Yuri Avanesyan, Rev. Gilbert Léonian, Hampartsum Moumdjian and Borros Halladjian
We believe that the independence of Armenia offers a special opportunity to strengthen the relationship between Armenia and the Diaspora. Therefore, Armenian Evangelicals pray and work with renewed hope for the enhancement of the mutual ties and relationship between Armenia and the Diaspora, which will benefit both of these wings of the Armenian nation. We wish to depict this relationship as a symbiotic one, which will nurture and assure the existence and prosperity of both Armenia and the Diaspora.
Our understanding of the Armenia-Diaspora mutual relationship rests on two basic premises.
The first of these premises is that all human beings who confess to being Armenian comprise one nation, the Armenian nation; they have one homeland, the historical Armenia; and both the Armenian nation and Armenia are under one flag, the red, blue and orange Armenian tricolor.
The second basic premise on which our understanding of the Armenia-Diaspora mutual relationship is based is that unity does not mean uniformity. We believe that unity is having a common purpose on essential issues and cooperation on common objectives. In other words, attainable unity in the Diaspora, and between Armenia and the Diaspora is necessarily based on the following principles: – non-negotiable and unreserved unity, and even uniformity, in essential and vital issues; – freedom and understanding in non-vital and non-essential issues; and – mutual love and respect in all issues.
The Armenian Evangelical Church believes that the following are the major essential issues the Armenian nation is facing at present:
- Maintaining the liberation and independence of Artsakh by all means, but preferably through creative negotiations and diplomatic efforts; and, at an appropriate time, the annexation of the Armenian lands of Nagorno Karabagh to the Motherland of Armenia.
- Assuring the defense and security of Armenia through adequate military preparedness, and a flexible, balanced and wise foreign policy pursued in consultation with the Diaspora. Never again should the Armenian nation be subjected to massacres and genocide! Never again should we lose any part of that tiny piece of land remained to us out of the boundless universe created by God!
- A condition of political stability and a democratic system of government in Armenia which will assure human rights, including the right to freedom of speech, conscience, religion and worship for all citizens.
- Vitalization of the economy of Armenia by overcoming the difficulties of the current blockade, implementing a market economy, faithfully adhering to the current privatization laws and regulations, adopting a practical and equitable system of taxation, and creating an atmosphere of trust and confidence for Diasporan and international financial investments and credits.
- Reformation and modernization of the educational system and institutions of Armenia so that our current and future generations will be equipped to benefit from the scientific and technological wonders of the 21st century, and our people will be enabled to compete with neighboring and other nations.
- Seeking the recognition of the Armenian genocide by a greater number of nations and international bodies through coordinated and persistent efforts by the Diaspora and Armenia, as well as pursuit of reparations for the crime, and rectification of the injustices committed against our nation.
- Halting the current emigration from Karabagh and Armenia by raising the living standards of our people through investment and creation of job opportunities.
- Slowing the assimilation of the diasporan Armenians by all possible means, and the development of an Armenian identity and sense of belongingness among the younger generation in the Diaspora through coordinated efforts by Armenia and the Diaspora.
- The bonding together of the Diaspora and Armenia by enacting a dual citizenship law in Armenia, promoting youth and student-exchange programs, creating in Armenia and Artsakh Kibbutz-type communities for diasporan young people, promoting the exchange of cultural and educational programs through mutual visits and modern technology and communication means, and ironing out the differences between the Eastern and Western Armenian dialects.
We believe that these and other issues should be discussed jointly by Armenia and the Diaspora, and the proposals issuing from these discussions should be pursued with the concerted efforts of both Armenia and the Diaspora.
We Armenian Evangelicals also have another serious concern, which relates to the current weakness of the Christian faith of our people. For various reasons, our people in Armenia and the Diaspora have lost our former spiritual values, the faith of our forebears and the vision of Gregory the Illuminator, which have played such an important role in the development of our national image, character and cultural heritage. In order to reclaim our historical and genuine national identity, we have to rediscover the Gospel-inspired holy and pure faith of our fathers. We believe that if we cannot live as a Christian nation, the independence that we have achieved, and the lands we have liberated, as well as the economic, social and scientific progress we hope to achieve, all will be in vain. It is impossible to build a good world without building up the inner spiritual world of people. It is impossible to create a noble culture, lifestyle, society or civilization without adhering to noble principles, truth, and spiritual values, the purest source of which is God the Creator, the Lord and the Savior of the universe.
Therefore, it is our highest hope and ardent prayer that when during the first year of the third millennium we joyfully and with pride celebrate the 1700th anniversary of the adoption of Christianity as the state religion of Armenia, all of us in Armenia and in the Diaspora will experience the beginning of a new spiritual revival at government, church and community levels, and we shall once again rededicate ourselves as a nation to Jesus Christ.
In 301 A.D. our forebears made a covenant with Jesus Christ. If we fulfill our commitment to that covenant, then God will abundantly bless our small but precious nation, and He will make our nation a source of blessings not only to its sons and daughters, but also to its neighboring peoples and to all humanity. We believe that this is our nation’s reason for being; this is our people’s mission in the world; and this is the God-ordained destiny of our Haigaznian (Armenian) race.
May God bless the Republic of Armenia and the children of our nation living in the Motherland and in the Diaspora, now and always. Amen.
Armenian Missionary Association Of Australia and Armenian Missionary Association Of America Jointly Support the Higher Education of Father Ardag of The Holy Sea Of Cilicia
Upon the request of His Holiness Aram I, Catholicos of the Holy Sea of Cilicia, the Armenian Missionary Association of Australia (AMA-Australia) has committed to provide the means and to fully sponsor a young cleric, Father Ardag (George Arabian) for his advanced theological training at Charles Sturt University’s School of Theology, the United Theological College in Sydney. Fr. Ardag commenced his training in March 2019 and will graduate by the end of 2020 with a Master of Theology after writing his dissertation.
Education in general has illuminated the minds and souls of all the children of our nation without denominational, social or political discrimination. Being aware of the vital importance of education, it is the legacy of the Armenian Evangelical Church and the Church’s missionary arm, the Armenian Missionary Association of America (AMA-America), which well identifies Armenian Evangelicals throughout their 173-year history, that seminary education is essential for those, who have the calling to serve God in particular. Moreover, beyond the dissemination of the Word of God, education brands the Armenian Missionary Association of America’s global service.
We are grateful that the AMA-America has joined our efforts of sponsoring Father Ardag’s education by providing the whole tuition, which is 1/3 of the total cost of this project. AMA-Australia, with the support of the Australian Armenian Community, will cover the remaining 2/3, which includes all other expenses such as fees, accommodations, cost of living, books, travel and medical costs.
Our prayers are with Father Ardag in his studies and training to serve God wherever He leads him.