All posts by amaaadmin

AEWC, Armenian, Church, Uncategorized

Happy Birthday Armenian Evangelical Church

All of us who are surrounded by so great a cloud of witnesses… let us run with perseverance in the career that is open to us. Hebrews 12:1

Rev. Joël Mikaélian

At the time of writing, new parliamentary elections have just taken place in Armenia. Nikol Pashinyan’s party has won the majority of seats in the National Assembly. We congratulate him and pray that God will grant him the wisdom to govern the country. In recent months, our people have gone through a lot of difficulties. They were forced to an unjust peace, to the abandonment of part of their lands in Artsakh, despite the heroic resistance of our army. Many lost their lives, others were injured for life. We must honor these heroes and pray for them and their families. We must pray also for a just solution so that our people can live in peace on their land. The history of mankind is made up of a succession of glorious pages, and others more painful. But we believe that our people will know other glorious pages.

If this is the case with the history of men, it is not so with the history of God. The history of God is certainly inscribed in this time, but also and above all in eternity. It has no end. Heroes of faith, women and men of faith, have been writing the pages of it for thousands of years (cf. Hebrews 11).

For more than 17 centuries, the Armenian Church, with all its heroes of faith, has entered this history. It has enriched it with its faith and piety, together with many other churches.

The Armenian Evangelical Church became part of this history 175 years ago. She was born in Constantinople (today’s Istanbul) on July 1, 1846, following a desire for reform within the Armenian Apostolic Church. Since that date, it has not ceased to develop and to contribute to the good of our people, through its piety, its educational and social works. After the Genocide of 1915, she has spread and developed all over the world, without forgetting its Armenian roots. Today she is present in Armenia, Artsakh and in several countries of the world. She is an integral part of the great Church of Jesus Christ.

“All of us who are surrounded by so great a cloud of witnesses… let us run with perseverance in the career that is open to us.”

Today we want to continue to write this history, together with all the other Churches, in the great history of God, for the good and salvation of our people and for all peoples.

May God bless our churches and our people!

Happy Birthday to the Armenian Evangelical Church!

Rev. Joël Mikaélian
President of the Armenian Evangelical World Council
Issy-les-Moulineaux, June 24, 2021

Armenian Evangelical Holy Trinity Church, Pera, Istanbul (founded July 1, 1846)

«Մե՛նք ալ, քանի որ շրջապատուած ենք ա՛յսչափ վկաներու բազմութեամբ, …համբերութեա՛մբ վազենք մեզի առաջարկուած մրցարշաւը։» Եբրայեցիս 12. 1

Այս պատգամը գրելու պահուն, Հայաստանի մէջ տեղի ունեցաւ խորհրդարանական նոր ընտրութիւններ։ Նիկոլ Փաշինյանի կուսակցութիւնը գրաւեց Խորհրդարանի եւ Ազգային ժողովի տեղերու մեծամասնութիւնը։ Մենք կը շնորհաւորենք զինք եւ կ’աղօթենք որ Աստուած իրեն շնորհէ երկիրը ղեկավարելու իմաստութիւն։ Վերջին ամիսներուն մեր ժողովուրդը շատ դժուարութիւններու բովէն անցաւ։ Անոնց պարտադրուեցաւ անարդար խաղաղութեանբ մը լքել իրենց Արցախի հողերու մէկ մասը՝  չնայած մեր բանակի հերոսական դիմադրութեան։ Շատեր կորսնցուցին իրենց կեանքը, ուրիշներ վիրաւորուեցան եւ անդամալուծուեցան ցմահ։ Մենք պէտք է յարգենք այս հերոսները եւ աղօթենք իրենց եւ անոնց ընտանիքներուն համար։ Մենք պէտք է նաեւ աղօթենք արդար լուծման համար, որպէսզի մեր ժողովուրդը կարողանայ խաղաղ ապրիլ իր հողին վրայ։ Մարդկութեան պատմութիւնը բաղկացած է փառահեղ էջերու յաջորդականութեամբ, իսկ ուրիշները աւելի ցաւոտ են։ Բայց մենք կը հաւատանք որ մեր ժողովուրդը պիտի ունենայ այլ փառահեղ էջեր։ 

Եթէ այս է մարդկութեան պատմութիւնը, Աստուծոյ պատմութիւնը այդպէս չէ։ Աստուծոյ պատմութիւնը արձանագրուած է այս ժամանակներուն, բայց նաեւ եւ ամէն բանէ վեր, յաւիտենականութեան մէջ։ Ան վերջ չունի։ Հաւատքի հերոսները՝ հաւատքի կանայք եւ տղամարդիկ, հազարաւոր տարիներ գրեցին այդ էջերը (տես Եբրայեցիս 11)։

Աւելի քան 17 դարեր, Հայ Եկեղեցին իր հաւատքի բոլոր հերոսներով մտած է այս պատմութեան մէջ։ Անոնք հարստացուցած են զայն իրենց հաւատքով եւ բարեպաշտութեամբ՝ շատ մը այլ եկեղեցներու հետ մէկտեղ։

Հայ Աւետարանական Եկեղեցին այս պատմութեան մէկ մասը դարձաւ 175 տարիներ առաջ։ Ան ծնաւ Պոլիս (Ներկայ Իսթամպուլ) Յուլիս 1, 1846-ին՝ Հայ Առաքելական Եկեղեցիի բարեփոխումներու ցանկութեան որպէս արդիւնք։ Այդ օրէն ի վեր ան չէ դադրած զարգանալէ եւ նպաստելէ մեր ժողովուրդի բարօրութեանը՝ իր բարեպաշտութեամբ, իր կրթական եւ մարդասիրական աշխատանքներով։ 1915-ի Ցեղասպանութենէն ետք, ան տարածուեցաւ եւ զարգացաւ ամբողջ աշխարհով՝ առանց մոռնալու իր Հայկական արմատները։ Այսօր ան ներկայ է Հայաստանի, Արցախի եւ աշխարհի շարք մը երկիրներու մէջ։ Ան Յիսուս Քրիստոսի մեծ Եկեղեցիի անբաժանելի մէկ մասն է։

«Մե՛նք ալ, քանի որ շրջապատուած ենք ա՛յսչափ վկաներու բազմութեամբ, …համբերութեա՛մբ վազենք մեզի առաջարկուած մրցարշաւը։»

Այսօր մենք կ’ուզենք շարունակել գրել այս պատմութիւնը՝ բոլոր միւս եկեղեցիներու հետ միասին, Աստուծոյ մեծ պատմութեան մէջ, յանուն մեր ժողովուրդի եւ բոլոր ժողովուրդներու բարօրութեան եւ փրկութեան։

Թող Աստուած օրհէ մեր եկեղեցիները եւ մեր ժողովուրդը։

Շնորհավոր ծնունդդ Հայ Աւետարանական Եկեղեցի:

Վեր. Ժօէլ Միքայէլեան՝ Նախագահ
Հայ Աւետարանական Համաշխարհային Խորհուրդի
Իսի-լէ-Մուլինօ, Ֆրանսա, Յունիս 24, 2021

AEWC, Armenian, Church, News, Uncategorized

Յուշամատեան – A Memoir on the Occasion of the 175th Anniversary of the AEC

This year marks the 175th Anniversary of the founding of the Armenian Evangelical Church (AEC)

We praise God for the 175 years’ service and ministry of the AEC within the Armenian people

Executive Director of the Armenian Evangelical World Council, Rev. Dr. Vahan H. Tootikian edited and launched the commemorative publication of a memoir entitled, “Houshamadyan (Յուշամատեան) on the Occasion of the 175th Anniversary of the Armenian Evangelical Church.

Download Houshaadyan

Read book review by AMAA Executive Director/CEO Zaven Khanjian

Այս տարի կը լրանայ Հայաստանեայց Աւետարանական Եկեղեցիի (ՀԱԵ) հիմնադրութեան 175-ամեակը։

Փառք կու տանք Աստուծոյ մեր ազգին մէջ ՀԱԵ 175 տարուայ ծառայութեան համար։

Յիշարժան Յոբելեանի առիթով՝ Հայ Աւետարանական Համաշխարհային Խորհուրդի Գործադիր Տնօրէն Վեր. Դոկտ. Վահան Յ. Թութիկեանը խմբագրեց եւ կեանքի կոչեց ՀԱԵ 175-ամեակի Յոբելինական Յանձնախումբի ծրագիրներէն մէկը՝ «Յուշամատեան Հայաստանեայց Աւետարանական Եկեղեցւոյ՝ 175-ամեայ Տարեդարձին Առիթով» խորագրով Յուշամատեանը։

Այս ե-նամակով ձեզի կը ներկայացնենք Յուշամտեանի էլէկտորնային տարբերակը, Ամերիկայի Հայ Աւետարանչական Ընկերակցութեան Գործադիր Տնօրէն՝ Զաւէն Խանճեանի գրախօսականին հետ մէկտեղ։

AMAA, Armenia, Church

Fidelity to the Mission of Renewal

By Hratch Tchilingirian*

One of the most impressive characteristics of the Armenian Evangelical Church is the fact that, despite being small in numbers among Armenians worldwide, this 175-year-old church is one of the most active, visible and organized institutions in the Armenian world. Today, the mission, value and legitimacy of the Armenian Evangelical Church is indisputable, even as there had been periodic conflicts with the Armenian Apostolic Church in the past and after Armenia’s independence.

Throughout their history and ministry, the Armenian Evangelicals have shown fidelity to the original mission of the church: the spiritual renewal of Armenians, the “Christian renaissance”of the Armenian nation. It is not a coincidence that the Armenian Protestant Church was established in the 19th century during the Armenian “intellectual renaissance”in the Ottoman Empire. Historians agree that a separate Armenian Protestant denomination was “imported”and “implanted”by European and United States missionaries but are divided over the causes and effects of events which led to the establishment of a separate church movement.

Rev. Dr. Vahan H. Tootikian

As Rev. Dr. Vahan H. Tootikian, a minister and prolific author of many books, describes, “submission to Christ’s commandments is utmost priority for the members of the Armenian Evangelical Church.” The preaching of the Gospel and complete commitment to Christ have been visible and indispensable aspects of the Armenian Evangelical Church. Yet, upholding Armenian religious, cultural and patriotic traditions in community life and pursuing the rights of the Armenian people have been equally important.

The “national mission”of the Armenian Evangelical Church was described most profoundly by the late Rev. Dr. Movses Janbazian, a charismatic leader, at the first Armenia-Diaspora Conference in September 1999. During his official address as representative of the worldwide Armenian Evangelicals, Rev. Janbazian communicated the Evangelical community’s wish and support for Karabakh’s liberation and independence, for the defense and security of Armenia, for the creation of conditions for political stability and a democratic system of government in Armenia, for a strong Armenian economy, for reform and modernity in Armenia’s educational system and for Armenian Genocide recognition by a greater number of nations and international bodies. At this unprecedented national gathering, rather than a narrow denominational understanding, Rev. Janbazian gave a wider, ecumenical definition to the mission of the Armenian nation. “In 301 AD, our forebears made a covenant with Jesus Christ. If we fulfill our commitment to that covenant, then God will abundantly bless our small but precious nation, and He will make our nation a source of blessings not only to its sons and daughters, but also to its neighboring peoples and to all humanity. We believe this is our nation’s reason for being; this is our people’s mission in the world; and this is the God-ordained destiny of our Haigazian [Armenian] race.”

Rev. Dr. Movses Janbazian speaking at the first Armenia-Diaspora Conference, 1999

Among the many contributions to Armenian life, two main areas of great impact stand out: education and Christian charity. While Christian education is part of the church’s core mission, the Armenian Evangelical Church is well known for its network of high quality public schools throughout the Armenian world. They have been among the pioneers of education in post-Genocide Armenian communities, especially in the Middle East. The establishment and support of schools is part of the Armenian Evangelical “culture.” The Evangelical schools are not only well known for the quality of curriculum, teaching staff and administration, but for the values and moral fortitude they instil in the students. The fact that most of their students come from non-Evangelical families is a testament to their success

Jenanian Apostolic Institute
Konya, Turkey.

The crown-jewel of the Armenian Evangelical Church’s commitment to education is the founding of Haigazian College (later University) in Beirut in 1955. It remains the only Armenian institution of higher education in the Diaspora and is accredited by the Ministry of Higher Education of Lebanon. It is a member of the Association of International Colleges and Universities and offers over 20 undergraduate and graduate degree programs. Historically significant, the University is named after Yale University graduate Dr. Armenag Haigazian (1879-1921), former Principal of the Jenanian Apostolic Institute in Konya, Turkey. A respected educator and community leader, during the Genocide, Haigazian died on the road to exile in Kharpert. His family in the United States donated seed money for the establishment of the school.

Perhaps the secret of the success of the Armenian Evangelical Church is its decentralized nature and the fact that it does not have a hierarchy. Unlike the Apostolic and the Catholic Churches, the Evangelicals do not have a supreme head or central headquarters. The more liberal, consensual and accommodating organizational model of the Armenian Evangelicals gives them an advantage to operate effectively in the globalized 21st century. Arguably, the Armenian Evangelical Church seems to be ahead of all other Armenian organizations: organizationally decentralized but unified in mission. This is in contrast to other religious, political and civic organizations with very strong chains of command.

It is only in recent decades that the AMAA, the mission arm of the church, has become the de facto “center”of the church, not through “election”but by acclaim and in recognition of its work on behalf of the Evangelical community. The AMAA’s mission focuses on charity, education, financial assistance and “the spiritual growth and development of the Armenian people.”Since the 1988 earthquake and especially since Armenia’s independence, the bulk of the AMAA’s resources and contributions have gone to Armenia and Artsakh, where they have established permanent offices. Many times, the AMAA and its affiliates have punched above their weight and provided enormous amounts of assistance that belie their small size and capacities.

During the last nearly two centuries, the relations of the Evangelical Armenians with the “Mother Church,”the Armenian Apostolic Church, have not always been smooth. But the late Catholicos Karekin I (Sarkissian) of All Armenians, at the 150th Anniversary celebrations in Yerevan, praised the ministry of the Evangelicals in the life of the Armenian nation and “prayed for the Armenian Evangelicals to become stronger and spread their spiritual values among [the] nation, together with the Armenian Apostolic Church.”

Commitment to the fundamental tenets of the Christian faith, commitment to education and the well being of the Armenian nation, and commitment to doing charity work where needed are defining values of the Armenian Evangelical Church. “When every criticism has been made, and every allowance recorded for the imperfection of the Armenian Evangelical Church,”wrote Rev. Tootikian, “the fact remains that she worked her way into many corners of the life of the Armenian Nation. Obvious faults and weaknesses must not hide the deeper significance of the Evangelical Movement, because measured by its effects, it proved itself a potent force among the Armenian people.”

The clear mission and vision set 175 years ago will, no doubt, continue for many generations to come. The Armenian Evangelicals are small in size but significant in their impact.

*Dr. Hratch Tchilingirian is an Associate Faculty Member of Oriental Studies at University of Oxford.

Armenian, Church, News, Uncategorized

Archbishop Hovnan Derderian’s Congratulatory Remarks

Archbishop Hovnan Derderian’s Congratulatory Remarks
On the 175th Anniversary of the Armenian Evangelical Church

The Holy Gospel is Our Father and the Holy Church is Our Mother. (Vartanank)

These words, which echoed from the New City of Vagharshapat (Holy Etchmiadzin), are the two Pillars that define the spiritual and moral character of each Armenian Christian.

Indeed, throughout centuries, these sacred truths have been the basis of our ability to overcome the trials and tribulations of each historical time period and have been the source of our existence today.

Furthermore, the reliance on these everlasting truths comfort us and instill in us hope in these present times of great uncertainty.

We are delighted in knowing that this year marks the 175th Anniversary of the founding of the Armenian Evangelical Church, a Church that has remained loyal to spreading the Gospel of our Lord and Savior Jesus Christ since the day of its establishment. The Good News that was disseminated by God Incarnate illuminated the entire world and transformed the life of humanity, ensuring an eternal life with God.

The celebration of the 175th Anniversary of the Armenian Evangelical Church grants us the opportunity to not only reflect on the past, but to equally focus on the present and future of the Church.

Founded in 1846 in Constantinople, the Armenian Evangelical Church progressed within the Armenian communities. We agree with the words of His Beatitude Archbishop Malachia Ormanian that “…indirect relations with the Western world was granted at a time when the expansion of these relations were limited.”

The contributions of the Armenian Evangelical Church are vast, especially in the overall spiritual development of our nation’s life. We wish to highlight the following.

The translation of the Holy Bible from classical Armenian to modern Armenian in the mid-19th century, when our language was in its transformational phase, was a magnificent feat, allowing the radiating the light of the Gospel to enter the households of the faithful.

The Armenian Evangelical movement played a vital role in the intellectual renaissance of our people through prominent new publications and works. These included “The Dawn of Ararat,”(Արշալոյս Արարատեան), “Tidag”(Դիտակ) and “Pyuragan”which continue to enrich the cultural and literary life of our nation. Among these jewels is the “Haigazian Armenological Review,” the academic journal specializing in Armenian studies. Moreover, Haigazian University, a renowned institution of higher learning has been the source of academic enrichment for thousands of Armenian and non-Armenian students.

The Armenian Genocide claimed the lives of 1.5 million Armenians including the faithful of the Armenian Evangelical Church. As a result of the first Genocide of the 20th century, a number of educational institutions founded by prominent Armenian Evangelical Church leaders were destroyed, devastating our people who have tremendously valued the gift of education throughout history.

However, the resilience of our people was evident following the Genocide. The Armenian Evangelicals believed in the unrelenting dedication, undying spirit, and the reawakening of our people as new humanitarian and educational institutions were established in the United States of America, France and elsewhere. Undoubtedly, the milestones of the Armenian Evangelical Union of North America have been great in number since its establishment 50 years ago. Its organizations, schools, educational, and cultural institutions have allowed the Armenian Evangelical Church to continue its mission of spreading the Gospel of Christ, our Lord.

The mission of the Armenian Evangelical Church is noteworthy in the Motherland, especially after Armenia gained its independence and where thousands of our compatriots receive spiritual nourishment and humanitarian assistance.

As a servant of Christ, our Lord in the Armenian Apostolic Church, we can attest that each structure, whether secular or religious, is undoubtedly faced with great challenges. The celebration of the 175th Anniversary of the Armenian Evangelical Church is a testament of God’s glory, for this noble institutions has weathered many storms and has stood the test of time.

We rest assured that the Armenian Evangelical Church will remain loyal to its God-pleasing mission, and will continue to contribute to the prosperity of our people through educational and humanitarian endeavors.

Indeed, the love of Christ supersedes all things. It is our genuine wish and heartfelt prayer that the Armenian Evangelical Church continues to be led by the divine love of our Lord and Savior Jesus Christ, thriving in its ministry and mission for the glory of God and the prosperity of the Armenian nation.

And now abide faith, hope, love, these three; but the greatest of these is love.(1 Corinthians 13:13)

Armenian Genocide

Why Do We Commemorate April 24?

Rev. Dr. Vahan H. Tootikian

Armenians all over the world commemorate April 24, the Armenian Martyr’s Day in order to express their deepest afflictions and affections, their profound disappointments and frustrations, their loftiest ideals and dreams and their uttermost dedications and consecrations.

First, we commemorate April 24 in order to remember our martyrs and pay tribute totheir sacrificial lives. We remember the tragedy that befell our people beginning April 24, 1915, the events that drove them out of our homeland and resulted in the senseless slaughter of one and a half million. They were uprooted from their ancestral homeland and driven to the deserts of Syria on journeys of no return. In addition, all their belongings and properties were confiscated. The material and cultural losses sustained by the Armenians during the Armenian Genocide are incalculable and immeasurable. On April 24, the Armenian nation pauses to reflect upon this painful past.

Second, we commemorate April 24 in order to express our gratitude to God for thesurvival of our nation. Although we are baffled as to why such a colossal catastrophe happened to the Armenian people, and although there is no theoretical explanation to answer why evil seeks the suffering of the innocent, we have learned to face these questions with God and transform the thorns of tragedy into crowns of victory.

As a nation we have learned that although our Christian faith does not offer us immunity and exemption from evil and suffering, it offers us purpose, power and perspective to utilize our creative forces in all circumstances of life. We thank God for enabling us to have the fortitude to survive one of the worst genocides in the world and enabled us to exist as a vibrant nation both in the Republic of Armenia and in the Diaspora.

Third, we commemorate April 24 in order to thank those nations, and missionary, humanitarian and philanthropic organizations that extended a helping hand to the survivors of the Armenian Genocide. How could we forget the friendly Arab nations that allowed Armenian refugees to settle in their countries? How can we forget the generous and magnanimous Americans, who, through their Near East Relief, raised millions of dollars to help the “starving Armenians?” How can we forget those European missionary and humanitarian organizations, from Denmark, France, Holland, Germany and Switzerland that organized fund raising drives to help the Armenians? We thank all of these benefactors.

Fourth, we commemorate April 24 in order to remind the world that the Armenian Genocide, as well as any other genocide, perpetrated by any nation, is a crime against all humanity. The genocide committed by the Ottoman Turks was not only a crime against Armenians, but also against all humanity and should be condemned. We condemn perpetrators of all genocides, past and present, and resolve to support all victims of man’s inhumanity to man.

Fifth, we commemorate April 24 in order to support the Armenian Cause. One hundred six years have elapsed since the beginning of the 1915 Armenian Genocide, and the cry of the Armenian people for justice has not been heard. We believe that the unalienable rights of the Armenian people still remain on the agenda of unfinished business. Our rights must be kept alive and we are committed to pursue them patiently and persistently with the rest of the Armenian people.

Sixth, we commemorate April 24 in order to resolve to be true to our Armenian Christian identity. Armenian history tells us that throughout centuries, our Christian and national values have given us inner strength, fortitude and stamina. Because of the inner spiritual strength of our forefathers, we have endured and survived many national catastrophes, including the Armenian Genocide of 1915. In line with this truth, we are committed to the task of educating our new generations with Christian and Armenian principles and values. We are determined to inculcate in them the love of Christ and His Church, the love of our culture and the love of our homeland Armenia. We believe that these values are conducive to building strong Armenian communities and a strong Armenian nation.

Thus, we commemorate April 24 praying that it will be an occasion of rededication. We must consecrate ourselves to the sublime principles for which our martyred forefathers made their supreme sacrifice.

Ինչո՞ւ Կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը

Վեր. Դոկտ. Վահան Յ. Թութիկեան

Ապրիլ 24-ը Հայոց Ցեղասպանութեան սկիզբը խորհրդանշող թուականն է: Հայ ժողովուրդը ամէն տարի այս թուականը կ’ոգեկոչէ հետեւեալ պատճառներով.-

Առաջին, կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը, որպէս զի երկիւղածութեամբ եւ երախտագիտութեամբ խոնարհինք մեր նահատակներուն յիշատակին առջեւ: Այս առիթով, խոր յուզումով կը յիշենք մեր պատմութեան ամենէն եղեռական այս ողբերգութիւնը, Հայոց Ցեղասպանութիւնը՝ մտայղացուած եւ գործադրուած Օսմանեան Թուրքիոյ կողմէ: Յուզումով ու վրդովումով կը յիշենք մեր ժողովուրդի բռնագաղթը իր երեքհազարամեայ հայրենիքէն, մեր մէկ ու կէս միլիոն զոհերն ու նահատակները, այն նիւթական եւ մշակութային ահաւոր կորուստը, որուն տարողութիւնը ազգովին կը զգանք 106 տարի ետքն իսկ, կորուստ մը որ անհաշուելի եւ անչափելի է:

Երկրորդ, կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը, որպէս զի մեր սրտագին երախտագիտութիւնը կը յայտնենք առ Աստուած՝ Ցեղասպանութենէն վերապրողներուն համար:Թէեւ մարդկօրէն հնարաւոր չէ բացատրել թէ ինչու՞ համար պատահեցաւ այս աղէտը, թէ ինչու՞ համար մեր անմեղ ժողովուրդին բաժին եղաւ այդչափ աներեւակայելի չարիք: Սակայն իրազեկ ենք այն իրողութեան որ ասիկա աստուածային պատիժ մը չէր, այլ անմարդկային ոճիր մը ի գործ դրուած անգութ եւ վայրագ մարդոց կողմէ: Ի հեճուկս այս ամէնուն, հայ ժողովուրդը, ինչպէս անցեալ դարերուն, Մեծ Եղեռնի տարիներուն ալ, կառչած մնաց իր հաւատքին, եւ աստուածատուր զօրութեամբ ոտքի կանգնեցաւ ու շարունակեց ապրիլ եւ ստեղծագործել: Հայ ժողովուրդինն է եղեր նաեւ Եզեկիէլ մարգարէի չորցած ոսկորներու յարութեան տեսիլքը: Ինչպէս Գողգոթայէն անդին տեղի ունեցաւ Քրիստոսի հրաշափառ Յարութիւնը, մենք ալ ազգովին վկայեցինք թէ Տէր-զօրներէն եւ Միջագետքի անապատներէն անդին ալ տեղի ունեցաւ մեր ժողովուրդին յաղթական յարութիւնը:

Երրորդ, կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը, որպէս զի մեր երախտագիտութիւնը յայտնենք բոլոր անոնց որոնք օգնութեան ձեռք կարկառեցին Հայոց Ցեղասպանութենէն վերապրողներուն: Ինչպէ՞ս կրնանք մոռնալ արաբ հիւրասէր եւ հայասէր ժողովուրդները, որոնք լայնօրէն բացին իրենց դռները գաղթական հայ ժողովուրդին առջեւ եւ ջերմ ու գուրգուրոտ վերաբերում ցոյց տուին անոնց: Ինչպէ՞ս կրնանք մոռնալ ամերիկացի բարերար ժողովուրդը, որ իր «Մերձաւոր Արեւելքի Նպաստամատոյց»ով միլիոնաւոր տոլարներով օգնեց հայ ժողովուրդին: Ինչպէ՞ս կրնանք մոռնալ Եւրոպական բարեսիրական, մարդասիրական եւ միսիոնարական կազմակերպութիւնները, որոնք մեր վիրաւոր ու արիւնաքամ «Մնացորդաց»ին համար եղան ճշմարիտ «Բարի Սամարացի»ներ: Ցեղասպանութեան տարեդարձի այս պատեհ հանգրուանին մեզի համար քաղցր պարտք ու պարտականութիւն կը համարենք մեր երախտագիտութիւնը յայտնել մեր անցեալի բոլոր բարերարներուն:

Չորրորդ, կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը, որպէս զի յիշեցնենք համայն աշխարհի, որ որեւէ ցեղասպա- նութիւն՝քրէական ոճիր մըն է մարդկութեան դէմ գործուած: Օսման Երիտասարդ Թուրքերու կողմէ ի գործ դրուած ցեղասպանութիւնը ոչ միայն հայ ազգին դէմ, այլ ամբողջ մադկութեան դէմ աններելի ոճիր մըն էր: Ցեղասպանութեան այս տարեդարձը դիպուք յիշեցում մըն է մեզի, դատապարտելու բոլոր այն ազգերը, որոնք ցեղասպանութեան ոճիրը կը գործեն այլ ազգերու դէմ: Եւ մենք կ’ուզենք կարեկից ըլլալ բոլոր անո՛նց, որոնք անմեղ զոհեր են նմանօրինակ անմարդկային արարքներու:

Հինգերորդ, կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը, որպէս զի ուխտենք որոշել թէ, տէր ու պաշտպան պիտի մնանք Հայ Դատին: Կը հաւատանք որ Հայ Դատին պահանջատիրութեան հիմնաքարը անժամանցելի արդարութիւնն է: Այդ պատճառով շարունակելու ենք մեր պայքարը յանուն Հայ ժողովուրդի իրաւունքներուն: Անտարակոյս, մեր Դատի յաջողութիւնը երկար ժամանակի կը կարօտի, սակայն պէտք չէ յուսալքուինք:   Յաճախ ազգերու իրաւունքները մէկ սերունդի ջանքերով ձեռք չեն ձգուիր: Ամէն սերունդ ունի իր դերն ու պարտքը: Մեր դատի պաշտպանութեան ծանր հրետանին հայութեան միացեալ կամքն ու հետեւողական աշխատանքն է:

Վեցերորդ, կ’ոգեկոչենք Ապրիլ 24-ը, որպէս զի ուխտենք հաւատարիմ մնալ մեր հայ քրիստոնեայ ինքնութեան: Խորապէս կը հաւատանք որ զօրաւոր ազգ մը ըլլալու համար անհրաժեշտ է մեր քրիստոնէական եւ հայեցի արժէքները պահել եւ զօրացնել: Դարերու ընթացքին, մեր քրիստոնէական հաւատքին ու մեր մշակութային արժէքներուն շնորհիւ է, որ կրցած ենք դիմակալել ահաւոր աղէտներ, կոտորածներ եւ ցեղասպանութիւններ եւ կրցած ենք անոնցմէ դուրս գալ եւ գոյատեւել: Կը հաւատանք նաեւ որ Ցեղասպանութեան տարեդարձի առթիւ մեր տարած աշխատանքներէն անբաժան, ունինք ուրիշ կարեւոր պարտականութիւններ՝ նոր սերունդները քրիստոնէական եւ հայեցի դաստիարակութեամբ թրծելու: Այդ առաջադրութեամբ անհրաժեշտ կը համարենք զանոնք մեծցնել քրիստոնէական սկզբունքներով, հայրենիքի եւ հայ մշակոյթի սիրով:

Ապահովաբար, այս ազնիւ առաքելութիւններու կոչումով ապրող նոր սերունդներ՝ համադրուած ու համակարգուած աշխատանքով՝ պիտի յաջողին Հայ Դատի խիզախ երթը իր յաջող աւարտին հասցնելու:

Արդ, Հայոց Ցեղասպանութեան տարեդարձը դառնալու է մեզի ոչ միայն ոգեկոչումի, այլ նաեւ, եւ մանաւանդ, վերանորոգումի հանգրուան մը՝ ապրելու այն արժէքներով եւ սկզբունքներով որոնց համար մեր նախահայրերը նահատակուեցան:

AEWC, AMAA

Easter Message From the Armenian Evangelical World Council

✝️ Easter: A Celebration of Victory and Hope

“He is not here; He has risen just as He said” 

-Matthew 28:6
Rev. Dr. Vahan H. Tootikian 
Executive Director, Armenian Evangelical World Council

Easter, the Resurrection of Jesus Christ, is the foundation of Christian faith. It confirms the Christian belief that God was in Christ, because on Easter we see the power of God restoring life to Jesus. It affirms the Christian faith that Jesus, who died on the Cross, was raised from the dead and is living forever. 

Easter, however, is not only a remembrance of what happened twenty centuries ago, but a celebration that in every present instant there is triumphant victory available. Since death cannot stamp out and erase spiritual values, since God has the last word, there is hope for all who are on God’s side. And because God can be trusted both in life and in death, there is hope for those who are fighting hard battles and are carrying heavy burdens.  

The past year has been a difficult period of time for the world population because of the Covid-19 pandemic. Likewise, it has been a very difficult time for the Armenian people in general, and for the people of Armenia and Artsakh in particular. The tragic events during the past few months have disrupted their lives. The loss of thousands of Armenians during the 44-day war that Azerbaijan, Turkey and its hired terrorists waged against Artsakh and Armenia has been a great disaster. The loss of a large part of Artsakh to Azerbaijan was another calamity. The lingering political crisis and turmoil in Armenia, in addition to the ravaging effects of Corona pandemic, have created a gloomy mood among many Armenian. 

In view of all these, people may ask, How do we find a rhyme and reason in all of these?” “How do we celebrate Easter? Yes, we should and we must celebrate Easter, because God Omnipotent is still on His Throne. He is our loving Heavenly Father. Christ our victorious Savior, Who tells us that He is with us in all circumstances of life. He is with us when our plans are disrupted and dreams are shattered. He is with us when we sustain loss, and even when we lose loved ones and start wondering where do we go from here?  

We walk so many roads of life, some filled with joy and some filled with grief and disappointments. Easter tells us that we can travel the roads of life in companionship with the loving Christ, Who told His followers “I am with you always, to the very end of the age” (Matt. 28:20). 

Easter faith tells us that we can keep walking confidently when the going is tough, we can keep hoping in the midst of despair, we can keep on living triumphantly in the midst of challenges, and we can keep declaring, “Christ is Risen! Blessed is the Resurrection of the Lord. Kristos Haryav Ee Merelots; Orhnyal eh Haroutunen Kristosi!” 

Rev. Dr. Vahan H. Tootikian 
Executive Director, Armenian Evangelical World Council

Հայ Աւետարանական Համաշխարհային Խորհուրդի Զատկուայ պատգամը

Զատիկ՝ Տօն Յաղթութեան եւ Յոյսի

«Հոս չէ Ան, որովհետեւ յարութիւն առաւ, ինչպէս ըսած էր» (Մատթ. 28.6)

Ս. Զատիկը Քրիստոսի հրաշափառ յարութեան տօնն է:   Քրիստոնեայ եկեղեցին 20 դարերէ ի վեր կը տօնէ այս տօնը իբրեւ յաղթանակի եւ յոյսի տօն հետեւեալ առումով.-

Առաջին, Ս. Զատիկը յաղթութեան տօն է: Յիսուսի յարութիւնը կը հաստատէ, թէ մահը, որ այս աշխարհի ամենէն ստոյգ, անհերքելի եւ սակմռկեցուցիչ իրողութիւնն է՝ պարտուած է: Քրիստոսի յարութիւնը կու գայ վկայելու, թէ մարդուն մարմինը կրնայ մեռնիլ, բայց անոր հոգին անմահ է: Այս մարմնաւոր գոյութենէն վերջ՝ կայ անդրշիրիմեան կեանք մը:

Ս. Զատիկը կու գայ վկայելու, թէ Քրիստոս իր յաղթական Յարութեամբ փշեց գերեզմանի շղթաները եւ նուաճեց մարդ էակի անագորոյն թշնամին՝ մահը: Այսպէսով ան բացաւ լուսաւոր եւ յաւիտենական կեանքի մը արշալոյսը մեղաւոր եւ յուսահատ մարդկութեան առջեւ, որպէս զի ան որ իրեն հաւատայ չկորսուի, այլ յաւիտենական կեանք ունենայ:

Քրիստոսի յարութիւնը ոչ միայն հանդերձեալ կեանքի յոյսը կ’ընծայէ, այլ նաեւ ամէնօրեայ յաղթական կեանք ապրելու ներշնչումը կը շնորհէ: Մարդկային կեանքը պայքար մըն է ֆիզիքական, իմացական, բարոյական եւ հոգեւոր առումով: Այս պայքարին մէջ երբեմն չարին զօրութիւնը վհատութեան կը մատնէ մեզ, բայց եթէ մեր ճակատագիրը կապած ենք Յարուցեալ Քրիստոսի՝ Ան մեզ կը զօրացնէ դիմագրաւելու ամէն տեսակի դժուարութիւններ, փորձութիւններ ու նեղութիւններ եւ ի վերջոյ զանոնք յաղթահարելու կարողութիւնը կը շնորհէ մեզի:

Երկրորդ, Ս. Զատիկը նաեւ տօն է յոյսի: Յոյսը աստուածատուր շնորհք մըն է, առանց որուն մարդ արարածը կը կորսնցնէ իր ապրելու, գոյատեւելու եւ ստեղծագործելու ներքին մղիչ ուժը: Քրիստոնեայ մարդուն յոյսը խարսխուած է այն ներքին համոզումին վրայ, թէ Աստուած իր ապաւէնն ու զօրութիւնն է, թէ Քրիստոս իր Տէրն ու պաշտպանն է: Ան է որ խրախուսեց իր հետեւորդները ըսելով, «Մի’ զարհուրիք եւ մի’ վհատիք, որովհէտեւ միշտ ձեզի հետ եմ» (Մատթ. 28.30):

Անցնող տարին տագնապալի տարի մը եղաւ համայն աշխարհի համար՝ Պսակաձեւ ժահրին պատճառով: Շատ աւելի տագնապալի ժամանակաշրջան մը եղաւ նաեւ հայ ժողովուրդին համար ընդհանրապէս, եւ Արցախի եւ մեր հայրեբնակ ժողովուրդին համար մասնաւորապէս: Արցախի եւ Հայաստանի դէմ մղուած 44-օրեայ պատերազմը Ատրպէյճանի, Թուրքիոյ եւ իր վարձկան ահաբեկիչներուն կողմէ՝ հազարաւոր հայ մարդոց կեանքը խլեց, Արցախի հողամասին մէկ կարեւոր մասը թշնամիին կողմէ գրաւուեցաւ, հազարաւոր տուներ քանդուեցան, բազմաթիւ ընտանիքներու անդամները այրիացան եւ մանուկները որբացան: Ամիսներէ ի վեր Հայոց Աշխարհը քաղաքական տագնապի մէջ է: Ապագան չափազանց անստոյգ եւ անկայուն է:

Ի տէս այս ամենուն, արդեօք կարելի՞ է Զատիկ տօնել: Արդեօք Ս. Յարութեան տօնը մեզի պատգամ մը ունի՞ հաղորդելիք: Այո’, որոշապէս: Ս. Զատկուան մշտանորոգ պատգամը միեւնոյնն է միշտ, երէկ, այսօր եւ յաւիտեան, թէ Աստուած տակաւին Իր Գահին վրայ կ’իշխէ, Քրիստոս յաւէտ յաղթական Տէր է, փոյթ չէ թէ չարը աշխատի խափանել բարին, փոյթ չէ թէ ճշմարտութիւնը, արդարութիւնը եւ սէրը խաչուին ու թաղուին, անոնք անպայման յարութիւն պիտի առնեն: Վերջին խօսքը Յարուցեալ եւ Յաղթական Տէր Յիսուս Քրիստոսինն է:

Արդ, հաւատքով, յոյսով եւ յաղթական ոգիով ամրացած՝ տօնենք Զատիկը եւ լիաթոք յայտարարենք ամենուն, «Քրիստոս Յարեաւ ի Մեռելոց, օրհնեալ է Յարութիւնն Քրիստոսի»:

Վեր. Դոկտ. Վահան Յ. Թութիկեան, Գործադիր 
Տնօրէն Հայ Աւետ. Համաշխարհային Խորհուրդի

AMAA, Armenia, Artsakh, News

Artsakh in My Heart: AMAA’s Vision for Artsakh

By Rev. Dr. René Léonian, AMAA Representative in Eurasia

Since its founding in 1918, the Armenian Missionary Association of America (AMAA) has always aimed to be vital to the Armenian people. It is in a Christian spirit, and in the name of love of neighbor, that the AMAA has organized its programs.

The essence of AMAA’s work is summed up in its support to churches, its Christian education, humanitarian, educational, cultural and development programs.

After the devastating earthquake in Armenia on December 7, 1988, the AMAA’s Board of Directors, under the leadership of its Executive Director Rev. Movses Janbazian decided to invest heavily in Armenia and come to the aid of families in the disaster areas. From the early years of AMAA’s involvement in Armenia, the Association partnered with Espoir pour l’Armenie – Hope for Armenia of the Union of the Armenian Evangelical Churches of France. At the time, the official authorities of Soviet Armenia praised AMAA’s mission and service in the Homeland.

The official ribbon cutting ceremony of the AMAA Center in Stepanakert, Artsakh in 1998, with Artsakh Republic Minister of Foreign Affairs Naira Melkumyan, AMAA Executive Director Rev. Dr. Movses Janbazian, AMA-AUS President Rev. Dr. Krikor Youmshajekian, AMAA Field Director Hagop Manjelikian, local/overseas guests, and Armenian Church representatives.

On September 10, 1991, the AMAA was officially registered in Armenia to work in two directions (cf. official registration text):

– “To help the Armenian people in spiritual, religious, educational programs and publications.

– through humanitarian programs.”

On September 21, 1991, Armenia became independent and immediately afterwards the AMAA established its permanent headquarters in Yerevan (with “Hope for Armenia”).

In the fall of 1994, I had the privilege to be the Representative of the Armenian Evangelical World Council and the AMAA. The AMAA’s services were originally focused on the earthquake zone, then gradually it spread to the whole Armenian territory. From time to time, sporadic actions were carried out in Artsakh.

After a few years, the AMAA decided not to neglect Artsakh. Thus, in 1995, the leadership of the AMAA in the United States and the leadership of AMAA in Armenia, decided to set up a permanent center in Artsakh. That same year the AMAA officially registered in Artsakh as the first Diasporan Armenian philanthropic organization.

This materialized through contacts with the highest authorities of the Republic of Artsakh. It was facilitated by personal ties, but also because the AMAA’s reputation in Armenia was appreciated by the President and the Government of Artsakh.

Rev. Janbazian and I had a similar conception of the goal to be reached and shared these objectives with Hagop Manjelikian, who was AMAA’s Field Director at the time.

Arsen Manasyan, who was appointed Coordinator of the AMAA’s programs in Artsakh in 1996, strategically directed our offices in Stepanakert and supervised the AMAA’s work throughout Artsakh. His courage and faith in God enabled the realization of our programs in the early years. 

While being in full agreement with the objectives enshrined in the official statutes of the AMAA, spiritual and philanthropic action, we believed that Artsakh represented much more than a piece of territory. Artsakh was like a part of us.

During the Artsakh war for independence from 1990 to1994, it was at the cost of the sacrifice of our soldiers and the Armenian population that we regained our honor and our pride in being Armenian. We understood that the security and independence of Artsakh were the guarantors of the security and independence of Armenia.

That is why it was necessary for the AMAA to invest in many areas of the lives of our brothers and sisters in Artsakh. Very quickly, the AMAA focused on the Christian education aspect of the younger generation, as well as their social, economic, educational and cultural needs. Through these programs, we knew that we would encourage the local people to stay in Artsakh.

The official inauguration of the new headquarters in Stepanakert was held on July 15, 1998. The Government of Artsakh, by its presence at the inauguration ceremony, expressed its support for our patriotic, humanitarian and spiritual action.

That day in Stepanakert with Rev. Janbazian, our international delegation and our local leaders, we first stopped at the Cemetery of the heroes who fell during the liberation war to meditate. Rev. Janbazian deeply moved us by his words filled with gratitude to these young people who fell at the front for the defense of the Armenian borders and for the defense of Armenians all over the world.

Later in the day, we went to Shushi to visit this “impregnable” fortress. We prayed in the magnificent Ghazanchetsots Cathedral. When I left the Church, I asked Rev. Janbazian to follow me and our local Coordinator Arsen Manasyan. The three of us went to visit a house 500 meters away with adjoining land. I said to Rev. Janbazian: “We have a permanent seat in Stepanakert, now we must also set the presence of the AMAA in Shushi, because Shushi is the place where, in 1823, the Swiss missionaries of the Evangelical Mission of Basel settled and, it is there that the Evangelical movement began in the Caucasus (Eastern Armenia) among the Armenians.  Rev. Janbazian looked at this beautiful house and said: “It’s okay, you find the money in France and we buy it.”  In the following months, an Armenian from France financed this purchase and that’s how AMAA settled in Shushi. This house was also the place where AMAA’s Summer Camp Program in Shushi developed. Soon AMAA also took charge of the only kindergarten in Shushi.

We were so happy, along with our Artsakh colleagues, to have been able to help the city of Shushi flourish.

Today, we are still reeling from the defeat of the war and the surrender of November 10, 2020. However, we believe that better days will come. The AMAA is still present in Artsakh. Our on-site representatives do an extraordinary job and under the leadership of Executive Director/CEO Zaven Khanjian, the AMAA is raising awareness around the world on the situation and needs of Artsakh.

Thanks to the help and prayers of all AMAA members and friends, we will continue to participate in the recovery and development of Artsakh and its people.

We have been shaken, but we believe God has not forsaken us. The children of Artsakh will still sing patriotic and spiritual songs, they will still dance our folk dances, they will continue their studies, and they will grow up healthy, under the benevolent gaze of the Good Shepherd.

So, we will say as usual with faith and comfort: “Next year in Shushi!”

Rev. Dr. René Léonian was AMAA Representative in Artsakh 1995-2011

The first property bought in Shushi, where the AMAA’s Summer Camp Program was developed.
AMAA, Armenia, Artsakh, News

Call to the Political Elite in the Homeland

With extreme anxiety and deep concern we follow the current existential crisis in the Homeland and the alienation of cohesive dialogue , mutual respect and concession over a common cause. We are cognizant that answers are sought not only on the recent Artsakh war, but also of blatant failures in security, defense, and diplomacy over the past quarter century.

            We are convinced that the Homeland needs a national leadership that inspires confidence to all its citizens and finds its way through the realm of the law in the perimeters of the country’s constitution.

            In view of the current mounting threat to Armenia’s peace, progress, prosperity and national unity, we call on all parties to lay aside their differences in the name of the Homeland and the sublime interests of the Armenian nation and gather around a table to formulate a mutually agreed plan for snap elections.

            We wholeheartedly pray that all national, political and institutional leadership use their political wisdom to secure lasting peace and tranquility in Armenia.

Rev. Dr. Vahan H. Tootikian, Executive Director, Armenian Evangelical World Council

Zaven Khanjian, Executive Director/CEO, Armenian Missionary Association of America

March 2, 2021

ԿՈ՛Չ ՀԱՅՐԵՆԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԱՒԱԳԱՆԻԻՆ

Խոր անձկութեամբ եւ յուզումով կը հետեւինք Հայաստան Աշխարհի ներկայ ճգնաժամային անցուդարձերուն եւ իրարամերժ ոգիով արտայայտուած քաղաքական միտքերուն եւ ուղղութիւններուն: Իրազեկ ենք այն իրողութեան, որ արդարօրէն պատասխաններ կը փնտռուին ոչ միայն Արցախեան վերջին պատերազմի մասին, այլ նաեւ անցնող քառորդ դարու անվտանգութեան, պաշտպանութեան եւ դիւանագիտական ծալքերու մէջէն ի յայտ եկած ձախողութիւններուն համար:

Համոզուած ենք, որ Հայրենիքը պէտք ունի վստահութիւն ներշնչող իշխանութեան մը, որ իր ուղին գտնէ երկրի սահմանադրութեան պարագիծի մէջ ակօսուած օրէնքի ճանապարհով:

Ի տես Հայաստանի խաղաղութեան սպառնացող ներկայ վտանգին եւ համազգային բնոյթ ունեցող քաղաքական այս տագնապին, այսու, կոչ կ’ընենք բոլոր կողմերուն յանուն հայրենիքի եւ հայ ազգի գերագոյն շահերուն մէկդի դնել տարբերութիւնները եւ հաւաքուիլ սեղանի մը շուրջ տնօրինելու արտակարգ ընտրութիւններու շուրջ համաձայնուած ծրագիր մը:

Ի բոլոր սրտէ կ’աղօթենք, որ հայրենի քաղաքական եւ կուսակցական ղեկավարները իրենց քաղաքական իմաստութիւնը գործածեն ի սէր Հայաստանի անդորրութեան եւ խաղաղութեան:

Վեր. Վահան Յ. Թութիկեան, Գործադիր Տնօրէն, Հայ Աւետարանական Համաշխարհային Խորհուրդ

Զաւէն Խանճեան, Գործադիր Տնօրէն, Ամերիկայի Հայ Աւետարանչական Ընկերակցութիւն

Մարտ 2, 2021

AMAA, Appeal, Artsakh, Australia

Letter of Solidarity

Your Excellency:

Mr. Arayik Harutyunyan,

President of the Artsakh Republic

Dear Mr. President and the Chief Commander of the brave Artsakh Army,

We salute you for your brave leadership and commitment during these critical times, as you and our brave people of Artsakh are facing courageously the evil enemy, whose intentions are very clear; to break us and invade the land of our forefathers. We believe that the strong and brave people of Artsakh, with your leadership, will win the war and protect the land and the people of Artsakh.

We are miles away and due to the global pandemic are unable to be with you physically, but we assure you that we are with you and fighting the enemy with heart, soul and mind till the end, when we will rise up victorious.

We raise our prayers to the Almighty God to protect you and be with you and the rock-solid Artsakh people. We are sure that the dawn is not far and the sun will shine to brighten the coming days and the heads of the Armenian people will be raised up high with the Free and Independent Artsakh.

On behalf of the Armenian Missionary Association of Australia, once again I salute you and commit to continue to pray for Artsakh and seek God’s blessing and might to lead you on the way toward total victory. Rest assured that God is with you and with our dedicated and brave army.

We hope soon to come to Artsakh and celebrate with you, and our brothers and sisters, your victory.

Long live our President!

Long live each and every soldier, young and old!

Long live the brave people of Artsakh!

Long live Artsakh!

Respectfully,

Rev. Dr. Krikor Youmshajekian
President and CEO
Armenian Missionary Association of Australia

L to R: Kaylar Michaelian, Permanent Representative of Arstakh Republic to Australia; Rev. Dr. René Léonian, President of the Union of the Armenian Evangelical Churches of Eurasia; Rev. Haroutune Selimian, President of the Armenian Protestant Community of Syria; Mr. Arayik Harutyunyan, President of the Republic of Artsakh; Rev. Berdj Djambazian, Minister to the Union of the Armenian Evangelical Union in North America; Rev. Dr. Krikor Youmshajekian, President of the Armenian Missionary Association of Australia; Rev. Aram Babajanyan, Pastor of the Evangelical Church of Armenia in Gyumri

AMAA, Appeal, Armenia, Armenian, Artsakh

🕊️Armenia and Artsakh: The Doves Will Fly Again

Dear Children of God,

Dear Friends,

A danger of extinction is looming over the heads of our kin in Artsakh.

An existential threat shadows the sovereign states of Armenia and Artsakh.

We are witnessing an uninhibited emergence of a century old evil on the Western and Eastern borders of our homeland,

But our cry is for PEACE.

The unalienable right to Life, Liberty and the Pursuit of Happiness is a gift from the Creator to all nations and people in every corner of the planet.

The people of Artsakh are on the forefront to deserve that gift.

In a free and democratic show of will, the people of Artsakh have long exercised their right of self-determination and desire to freely live, love, worship, develop and prosper.

Early morning on Sunday, September 27, 2020 that right was violated by Azerbaijan.

Incited, encouraged and armed by Turkey, Azerbaijan launched an all-out military assault on the peaceful population of Artsakh.

A heinous and indiscriminate shelling of the peaceful civilian population of border towns and villages including the capital Stepanakert, ensued.

Artsakh was shelled by artillery fire, military assault drones, helicopters and missiles.

Our people are crying for PEACE and in the process, the heroic defenders of our land, homes, churches, families, women and children are determined to secure the homeland and protect its borders.

Dozens have been martyred, hundreds wounded and thousands have been evacuated.

But the defenders are holding firm to the land of Noah.

Our collective support is critical as the battles continue to escalate.

There can only be one outcome to the situation.

Victory!

Victory requires sacrifice and the people of Armenia and Artsakh are determined to shed their blood.

We are called to pray for peace, raise awareness in our surroundings and share our material resources to sustain the people of Artsakh and their land, support the victims of war, care for the wounded and offer an honorable goodbye to the martyrs.

During a meeting of community leaders in the United States, the honorable ROA Ambassador, HE Varuzhan Nercessian, shared the desire of the national leadership in Armenia and Artsakh to channel all support and sustenance through the ‘Hayastan’ All Armenian Fund (armeniafund.org/donate).

The Armenian Missionary Association of America (AMAA), totally cognizant of the emergency situation on the ground, has advanced the Armenia Fund an initial sum of $100,000 with the promise of more.

The AMAA has placed its facilities in Artsakh and Armenia under the disposal of the civilian authorities to shelter women, children and the elderly.

The doves will once again fly out of Noah’s ark and soar uninhibited into the skies praising the Lord.

Your gracious support will sound the trumpets.

Sincerely,

Zaven Khanjian 
AMA-America Executive Director/CEO

Mail check to: AMA-Australia 12A Castle Crescent Belrose NSW 2085 memo: Lebanon Urgent Relief
Make an online donation with a note “Lebanon Emergency Appeal
Direct deposit: AMA-Australia bank account with your name as reference
Bank: Commonwealth Bank Account Name, Armenian Missionary Association of Australia
BSB Number: 062272 – Acc. Number: 1009 3977